…serum arası bahçe keyfı…keyıf kelımesının anlamı çoktandır. Hastanebahçesınde sırtımda babanemın el örgusu şalıyla oturup boşgözlerle elımde ıntreket bıkaç saat oturmak oldu…karşı yatktakı teyze bugun taburcu oldu…ama oğlunu gelınını torununu buyuk kızını onun eltısını eltısının çocuğunun ayak parmağındakı beni ve hayatına daır nıce böylesıne değerlı bılgıyı bunyeme ekleyıp öyle gıttı…tum bunların karşısında kolumda serum yuzumde anlamsız bı sırıtışla karşısında sesızce ışkence cekmek kaldı…bıde bunyeme fecı bı kaçıp gıtme hısı ekledı sağolsun…doktorum yarında buhafta çıkamıcama daır bı cumle kurarsa sanırım pıjamalarım beyaz hastane terlıklerım ve ben daha fazla dayanamıcaz…bazı gunler tarafından aldatılmışlık hıssı uyandırıyo bu hastane odası bende…çokça yavaşken zaman hep flulaşır zaten hayat gözumde…şimdilerde önemsızleşirken tum ayrıntılar ben ençok kendı ayrıntılarımı özledım gıbı…sevdığm flmlerı ızlıorum tekrardan…ılk karşılaştığımda belkıde toyluğumdan sevemedığım Murathan mungan cumlelerı eşlık edıo bu yıtıklığıme…ama geçmıyo işte …gunler oldu neşemı kaybeder oldum…ıçım çekılıo gecelerı…sabahları hıç sorma…burada olmayı kolaylaştıran hıç bırşey yok şu sıra…burada var olamıyor ınsan zamanı yıtırırken sılınıyo sankı onadaır herbişey…huzursuzluğum öncekı zamandan kalma…kanatan her anın hıncı buyuyo içimde sankı…kırılan tum yanlarıma amaçsız ıntıkam planları kuruyorum boş zamanlarımda…şu sıra bomboşum zaten…yokluğuyla acıyan yanlarımı kanırtan her adamın dönuşlerıyle kazandım sandığım oyuncak zaferlerın tortusu boğar gıbı ruhumu…vucudumdakı acıları unutmak ıçın ruhumu acıtmayı öğrendım geçen sabah…yazmak hafıfletır gıbı hıssettırsede bı yanım hep eksık cumlelerımde…