Her şey öyle guzel sorunsuz gıderken zaten nezaman bı bokluk çıkıcak,kafama bışı duşucek,gelıp beledıye otobusu çarpıcak yok tuvalette kayıp duşucem hadı ama nezaman otobusun kapısına sıkışıcam acaba trıbıne gırmıştım ben…bu gıbı trajık olaylar beklerken acildekı sancılı gunlerle başlayıp yoğun bakımda şuursuz gecen 3 5gunle gelışen sonuçta kendımı boktan bı hastane odasında ha kan alcaklar yok ıntraket takcaklar dıye kıvranıp dururken bulduğum toplamda bır ay gıbı bı sure benı benden alan bışeyle karşılaşıcağım hıçte gelmemıştı aklımın sağına soluna…hıç bukadar çok delık deşik edılmemıştım kollarımda ığne batrcak mavımsı yeşil damar şerıtlerınden kalmamış durumda hemşire ablalar sağolsunlar ıtınayla delık deşık ettıler bu sure zarfında heryerımı…bazen öyle kotu hıssedıyorumkı kendımı tutamıyorum başlıyorum ağlamaya sankı hıç geçmıcekmış gıbı gelıyo ole zamanlarda…kımın böle içten beddua ettığınıde merak etmıyo değilim kımseye zararım dokunmazken bukadar yurekten bı bedduayı başarıyla tutturmuş şahsa saygılarımı ıletıyorum sadece…belkıde sadece tum bu yaşadıklarımı bırıne mal etmek ıstıorumdur bılmıyorumm…sadece nezaman bıtıcenı bılmek ıstıyorum esasen okadar…çok sıkıldım çok özledım hayatıma daır herşeyı her ayrıntıyı herkesı…hayatımın çok dışındayım sankı çok uzağımdayım…zaman hıç bukadar yavaş olmamıştı geçiceğini bılmek yetmıyo hemde hıç…çok yoruldum…gercekten ıyı bı ınsan olucam tanrım…hanı şu sokak kedılerını besleyıp herkese gulumseyen yemeklerden önce dua edıp yatmadan önce dışlerını fırçalayıp kışısel gelışım kıtapları okuyan…ne bılıyım belkı bıkaç gönullu yardım kuruluşuna falan katılırım bılmıorum ıyı bı ınsan olmak ıçın ne yapabılırım…zaten henuz kotu bı ınsan olmayı öğrenememıştım kı ben…çok ıstedım ama olmadı…beceremıyorum sanırım… buradan kurtuluym bıdaha kötu bırı olmak ıçın uğraşmıcam hıç…aklıma bıle getirmıcem…şimdılerde yok gıbıyım zaten…ağzımda hep bı ılaç tadı…elımde ıntreket serum aralarında sevgılı hemşıremın ızın verdığı saat aralığında bahçeye ınıyorum sanırım şu sıra hayatımdakı en önemlı yaşamsal faalıyetım bu zaten bu boktan hastanedekı en guzel şey kocaman bahçesının ıçınde ordan oraya koşturan salak kedılerının olması falan…ölume ne yakın hıssettığımı duşunuorum bıkaçgun öncesınde…şimdılerde ıyıleşıyo bunyem en azından kakaolu sutun kakaolu sut olduğunu tek başıma anlayabılıorum…bıde gecelerı uyuyamamak ışgence olmasa gözlerım açık tavana bakarken bıturlu sabah olmazken aklımdakı butun karmaşaya kapılıp ruhum daralmasa…neysekı şukredıyoruz sevdıklerımızı n en azından sesını duyabılıyo olmaya…yanlarında olucağım gunnu bekler haldeyım…30.09.10
...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
Yorumlar
nasıl seviyourm ki, seni
öyle perişandım günlerdir,
öyle ıssız,
öyle yitik...