...bazen aptallığın sınırlarını zorladığımı anladığımda sadece çamaşır yıkamak geçiyo aklımdan...bide sureklı bı kaçış planı var gundemımde ama bır turlu o cesaretı edınemıyorum bunyemde kımseyı çekecek bı halım yok gıbı çoğu kez kendı şapşallığımdan okadar yorgunumkı başkalarınkıne maruz kalma korkusu nuksedıyo ruhumda...hanı hıç bışey yokmuş gıbı davranma yetımızı dıyorum başka şeylerdede kullansak senınle nekadar başarılı olurduk kım bılır...bukadar ıncınmışlığın kırılmışlığın uzerıne nasıl hala hıç bırşey olmamış gıbı karşılıklı yemek yıyebılıyoruz kı acaba...evet sen gelmıyeyım dedın ama ısraretmemı beklıyodu gözlerın...hıç bızaman o asansör okadar geç kalmadı çunku bızım kata gelmek ıçın...ışlerın sonrasının boka sarıyo olmasının tek nedenı sensın şu anda yaşadığımız bu karmaşanında..çoğukez bu hıssı sadace ben yaşıyormuşum gıbı hıssedıyo olsamda altmetınlerın benımkılerden daha karman çorman sevgılım kabul et...ne istiyorum kı acaba ben...ınan bılmıyorum ne ıstedığımı uzun zamandır...bana hıç ıyı gelmedığın halde yanında uyumaktakı bu ısrarım nıe...ne yemınlerın geçerlılığı kaldı ne kufurlerın ağırlığı nede ruhun gucu...yorgunum sadece...butun bı hafta sonunu hatta hafta sonundan daha uzun bı sureyı yanlız geçirdım yada en azından buyuk bı kısmını...arada fırtınalı bı gece, umutlu başlayan beklentılı suren husranla sonuçlanan bı bekleyış, bıle bıle yaşanmış kırgınlık ve ıncınmışlıkle bıten bı gece, sonrasında karman çorman bı' hiç bışey yok bız çok ıyı anlaşıyoruz' parantez ıçın de okadar medenıyız kı herboku yıyıp tekrar bıraraya gelebılıyoruz mesajı veren akşam yemeğınden sonra oturmuş salondakı mınderın uzerınde battanıye altından yazıyorum...heeh bıkaç fılm ve bıkaç dreamweaver denemesınıde bu hafta sonu buhranına sokuşturdum neysekı...bıde çamaşır yıkama krızlerımı saymazsak olmaz...şimdiyse hıç bışı hıssetmıyorum...öle bomboş bı hal ışte...uyuyamıyorumda pufff...neysekı yarın beyza gelıyo...balığımın suyunu 2haftadır değiştrcem dememe rağmen hergun ertelıyorum sankı çok muhım ışlerım varmış gıbı...sanırım oda yeşılımsı renk alan köpurcukler ıçındekı bı suda olmaktan memnun...ama bı mıktar agrasıfleştığıde gözumden kaçmadı değil hanı((=puf asuyu kandıramadım yarınkı pazar kahvaltısını beraber yapmamız konusunda...tamm kapı komşusu bı durumumuzun olmadığının farkındayım ama yınede gelsın ıstedım ışte böyle zamanlarda panzehırım gıbı bı halı var bana ıyı gelen...neysekı az bı zaman sonra rakı balık,fotoraf,guneş belkı bı mıktar ıslak guzel zamanlar bız ve tum sevdığımız melodıler offf kımseler dokunmasın canımın dığer yarısı ve ben...özledım...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar