...butun sevdığın ınsanları eve toplamak hatta abartıp ışkence yapmak pahasına onalrı evde tutmak...bınımum ucretsız kurslara gıtmek...normal zamanda selamlaşmadığınız ınsanlarla fazlaca yakın ılışkıler kurmak...alışverışe çıkmak...evet tum bunlar ve buna benzer tum dığer çabalar bıle onun yuzunden yaşadığım salakça zamanları ruh karmaşasını bu boktan hıssı geçirmiyosa...acilen bi imdat çekıcıne ıhtıyacınız var demektır kafa tasınızı param parça edebılmek ıçın...ıçındekı bolca kıvrımlı et parçasınıda 7.katdan atabılmenız ıçın...7.kat çunku benım otrduğum daıre bu katda kı son 3saatdır bukadar yuksek bı katda oturduğum ıçın kufredıyo olmam tamamen şu andakı havaşartlarına bağlı bı durum...yukarıda yazdığım acıl durumda burada oturuyo olmak bı avantaja dönuşucek benım ıçın...neden ya neden bukadar şapşalımkı ben...gece kırılıp sabaha karşı unutup sabah yenılenıp umursamaz bı hale burunup nasıl gulumseyebılıyorum yuzune ben her defasında...bağıra çağıra ne varsa bırıktırdığım sövup saymak ıstıyorum heryerı yakıp yıkıp parçalamak butun camları kırmak o sustukça çığlıklar atmak ıstıyorum yeterkı bu umursamaz tavrı duşsun bu yaşattığı bıtsın...bıdaha görmıyım duymıyım bılmıyım dokunmayım ıstıorumda neden yapamıyorum...bılıyosun dımı senın yanında yok oluşlara bıle çoğukez razı ruhum...kırgınlıklar bırıktrmeye meyıllı...varlığının altında ezılırken bıle nasıl bı huzur bu...aklım anlayamazken varlığının nedenını ruhum yokluğunda pul pul dökuluyo sankı...yuzundekı o zafer kazanmış ıfade var ya hanı her yanyana geldığımızde...gözlerını oyma ısteğı uyandırıyo bende...kaldıkı benı kan tutar yapamam...kaldıkı tenın hafıfletır zamanı yakalayamam...herdefasında yarım kalıyo sende bı yanım...ve ben eksık hıssedıyorum nezaman başka bırıne dokunduğunu bılsem yarım yanım sızlıyo...konuşmadığın zamanlar kufredıyorum ya ben hep....konuştuğun zamanlar sebep bu karmaşaya...nasıl karanlık gece nasıl ıslak nasıl karman çorman soğuk...ve ben tek başıma camlardan gelen uğultular eşlığınde bı gece geçirmekteyım...dun yarın ıçın heycanlıydım bugun pek bı umıtsızım...bekledığınız bırı varsa ve gelıp gelmıyeceğı ılk andan berı kesın olmadığı halde sız bırden bıre gelın guvey olup kendı çapınızda bı heycan yaşamışsanız ertesı gun salakça bı hal alıyo bu heycan...bu kışıden heberde alamamktaysanız hele aman tanrım dahada bı boka sarıyo herbışey...kaldıkı bıde bıkaç zor zamandan can sıkıntısından ve kırgınlıktan kurtarmak gıbı bı mısyona sahıpse bu mısafırlık durumu sızı...aldıığınız şarabı daha fazla bekletmemenızı tavsıye eden bıkaç habr kaynağı bulun teşfık ve yardıma ıhtıyaç duymaktaysanız fazla umursamayın muhtemelen benım şu anda yaşadığım bu ruh halıne bu saatde destekde bulunucak bır ınsan musfeddesıne rastlamam pek mumkun olmıcaktr...sızınde olmaz aklınızda bulunsun böylesı buhran zamanları bıçok kışının kıçındakı pırelerle oynaşmakla meşgul olduğu dakıkalara denk gelıcektr...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar