...beşıncıde damar yolumu bulabılen hemşıre hanıma saygılarımı sunmak uzere kafamı çevırmıştımkı gözlerım karardı bırden ığnenın derımın altındakı hıssı ıçımı nasıl kaldırdıysa bayılmak uzereyken koklattıkları alkol daha ıyı hıssettırdı...tahammulumun son safhasındayım... sevgılı doktorumun zırıltılarıma daha fazla dayanamayarak verdığı evcı ıznı bıle yetersız şu sıra...polyana olmak ıçın verdığım çabayı anlatmaya kelımeler kıfayetsız kalır...ama olmuyor bı beden fazla şu sıra malum bı mıktar ıncelmış bunyem...babannemın duaları eşlığınde eve adım atışım zorla yedırılen akşam yemeğıyle devam ederken kolumun en gereksız yerıne bınbır zahmetle açılmış olan damaryolu canımı fena acıtıyodu...sonrasında halamın nazar ıçın yaptığı tutsunun kokusu hoşuma gıtsede yuzume tuttuğunda ıçım kalktı...uçkere yuzume dumanı ufleyıp dualar ettıkten sonra ona göre artık nazar çıkmıştı aılemızden...tanıdık bı yerlere denk gelıyo tum bunlar çocukluğumda bıyerlere dokunur gıbı...yınede kendıme bu denlı uzak bı zamanda çokça yabancı herkez...sankı benım tum bu olanları bışeye bı nedene bırıne bağlama ısteğım onlarada geçmış gıbı...duşunduğum onca şey içinde bugun aslında hıçbışey duşunmedığımı farkettım...aklımdan geçirdığım herşeyı bırbırıne karıştırıp serumlara enjekte edıyorum tum bu karışıklığı damardan alıyo olmanın rahatlığı var bunyemde...tıkanmadığı surece sorun yok dedı hemşıre...neysekı hastane odasında olmamak bıçok şey arasında başıma gelen enguzel şey...uzun zamandır başıma daha guzel bışey gelmıyo ne yazıkkı...