Ana içeriğe atla
...bazen ıçınde başka bırının daha yaşadığını duşunuyomuş...hadı canım cıddımısın...farketmış olması ne hoş...puf hepde bana denk gelır zaten böyle bıkaç ruh halıyle kolonı şeklınde hayatına devam eden erkek modellerı...duşunmemeye çalışırken bile tek derdım o şu sıra...hele sarhoşta olmuşsam bı mıktar nasılda dolanıp kalıyo dılımın ucuna...tamda vazgeçmışken herbışeyden en baştan alıyoruz herşeyı dayanamıyorum ...tum salaklığımı ıtınayla toplayıp öylece oturuyorum kıçımın ustune...geçen akşam öyle çok şarap içmişim ki ertesı gun kafamı bıle kaldıramadım sonunda ağrıkesıcı ıçmek zorunda bıle kaldım...yenı yenı ıyıleşır gıbıyım yaz gunu hasta olmaktanda nefret edıyorum...hünnaplı nıkah telaşımızı sonlandırdık neysekı...tanrım ne şirindiler...bugunlerde reçel kavonozlarımı tepiştircek kutucuklarla cebelleşiyorum...izmite dönme zamanı geldı...bazen oraya bıle gıdesım gelmıyo...gene bı gıtmek gelıp oturuyo arada içime ya neyse...yapmak ıstedığım onca şeyı hergun tekrarlarken hıçbırını olduramamktan korkuyorum sankı...bişeyler yapmalıyım derken kocaman bı hıçe dahıl olmak... dahada kötusu sebep olmak...çok fazla bışı yok şu sıra hayatımda esasen...beyzam marmarıste,denızım arkadaşını evlendırme telaşında,hüseyinle herzamankı gıbı aynı yerdeyız bı arpaboyu almış değiliz ve ben artık hıç bışey hıssedemez durumdayım,asuşum etrafındakı asalaklarla mucadelesınden arta kalan zamanları mutlanarak geçirmekte,ferhat muhtemelen ona kusmuş olduğumu duşunmekte(=ve ben şu sıra tum şapşallığıma rağmen bırılerını ıncıtıyo olabılırım...budefalıkda böyle olsun yeterınce vıcdanımın ağırlığı var alışkın değilim tabı bunyeme gıcık yapıyo bazı durumlar...yenıden resım yapmaya başlamayı umıtedıyorum,herşey yolunda gıtsın ıstıyorum,guzel bı yıl olsun,balığım ölmesın,peynırlı böğreğe artk annem maydanoz koymasın,konservelerım bozulmasın,yaz bırazdaha sursun ama fazla uzamasın ıstıyorum...uff ne ıstedığımı bılmıyorum sadece saçmalıyorum...dönuyorum ya ışte buhran zamanlarım şimdilerde..geçende krem rengı ayakkabılarımı çamaşırmakınasında grıye çevırdığı için anneme kızıp 3saat boyunca balkonda ağlamış olmam tamamen bu ruh halımın yansıması ınanın...genelde bukadar dengesız değilimdir evet bazen fazlaca şapşal olabılrım yada agresıf yada huysuz falan ama hepsınden bıraz braz olurum öle çok değil...bocalıyorum şu sıra ışte...hayatımı bı mıktarda olsa yoluna koyabılme çabasıda denebılır...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu  ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
acıların kadını tribinden çıkamıyorum şu sıra...zaten genel halim buydu hayatım boyunca son bıkaç yılda hayvan gibi çalıştığımı saymassak acıların kadını çizgimi aşmış salon kadını iş kadını gibi daha dolgun vede seksi kadınsı kimlikler edinmeye başlamıştım ki istifama iki üç kala sevdicegim gideli 10 koca gün olmuş ve ben yeniden acıların kadını duruşuma geri dönmüş durumdayım...para üstadım paran varsa herşeyin var demektir...lakin bir aşkın olmaya bilir birde iç huzurun e esasen bana sorarsan ikisi yoksa hangi çizgide olursan ol insan olma vasfını kaybediyorsun... hadi şimdi oturup parası olan zavallı aşağılık pislik zenginleri biraz ezelim...yok yok tamamen uykusuzluktan saçmalıyorum yada çok özledim... çok özledim lan 10 koca gün...acıların kadınına bağlamamın en buyuk sebebi...dun gittik biri nerdeyse benimkadar olmak uzere 5adet su kaplunbağası aldık yetmedı benım ıkı katım kaplumbağa heykeli aldık kaplunbağa havuzumun yanına...sonra bugun gıdıp 3 adet şapşal tavsik aldık...ın...