Ana içeriğe atla
...geçen gun kalktım çikolatalı kek yaptım ama öle böle değil gerçekten çikolatalı yeterınce kabarmış hatta puf puf olmuş şekerı şusu busu herbışeyı tamda kızamında olmuş...sonrasındaysa otutup ailece nekadar zaman önce kek yaptığımdan başlayarak çocukluğumun butun evrelerını gözden geçirdık...bazen fazlaca utanç verıcı olabılıyo...bugunlerde bıldığın yaz buralar...öle kalabalık kı sokaklar gece yarılarına kadar ınsan yığınlarının yuruyuşlerıne sahne oluyo...asuyla luna parka gıtme planları yapıyoruz...bıde şu sıra aşk hayatımızdakı gereklı gereksız erkek analızlerıyle meşguluz...heh unutmadan bıde yarın açıklanması gereken bı fotograf yarışmasına katılmıştım dımı ben...kaldıkı bıde o yarışmadan kaynaklı bı ufak çaplı bı flortleşme evresındeyım ay 12. evresıne gelmeden kaçmalımıyım kı ne yapmalıyım...okadar salağım kı bazı zaman aklımı hangı çantamda unuttum bulamıyorum...dun gece ızldığım fılm öyle guzeldıkı uykuma dırendım...hatta okadar guzeldıkı ağladım bıle bı ara...
-sana neden zarar vereyım kötu davranayım kı senı sevmıyorum bıle
-buraya neden geldın
-bırını mutlu etmek ıçın
-onu mutlu edemedığın ıçınmı böyle uzuyorusun...
-bılmıyorum
...der adam...ve sonra çıkıp gıder...mutlu edememekten korktuğu ıçın mutsuz etmeyı seçtığı kadına nasıl aşık nasıl yenık oysa...puf...ne salağım sankı tek eksığım böle salakça bı aşk fılmı ızlemektıde gecenın bı yarısı gıttım yıllardır bu anı beklıyomuşum gıbı izledım...gunlerdır hıç karpuz yemedığıme şaşırdım bu sabah...ne buyuk kayıp tanrım..yarın en yakın bostanı basmalıyım...beyza yarın akşam ustusu yanımda olucak ertesı akşamkı konsere heycanlıyız...nasılda severım şaır yanını...bugunku falımda çıktın çat dıe butun bı profılını çzınce ayşe teyze ben öle trene bakan okuz taklıdıyle yetındım bı sure masanın dığer yanında...ufff fecı uykuluyum guzel bı gece geçirdım dahasına luzum yok azımdakı anason tadı kalsın bı sure daha ıstıyorum...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu  ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Kilometrelerce ne demek biliyormusun...hiç hayatında kilometrelerce uzaktayken ile başlayan cümleler kurdunmu.muhtemelen kurmamışsınız yada en azından kısmet olmuşta birkez öylesine bi laf etmişsen hatırlamayacağın kadar önemsiz bi konuda falandır herhalde.ben bu koca seneyi kilometrelerce uzakta geçirdim ondan ve kendimden ve geriye kalan tüm hayatımdan kilometrelerce uzakta...bir adım yaklaşamadan üstelik ne ona ne hayatımıza... Kilometrelerce ile başlayan onca kelime...tükendik...ne desem boş ne desem fazladan anlamsız kaldı...hayatımda kocaman bir anlam kayması öylece kalakalmış haldeyim...onsuz yaşamak hep eksik kalmak hiç yetememek gibi insan dandik bir film sahnesine ne kadar ağlar ki ... evet ben her daim sulu göz bir insandım Onu da al koy bir kenara...insan hiç uyuyamadığı gecelerden hiç uyanmak istemediği sabahlara nasıl uyanır uyanırmış...uyur uyanık yarım yamalak eksik gedik öyle böyle yaşarmış işte ne kadar yaşamaksa nasıl yaşamaksa kitap okuyamadan sevgiliye sarılıp uyu...
...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...