Ana içeriğe atla
...geçen gun kalktım çikolatalı kek yaptım ama öle böle değil gerçekten çikolatalı yeterınce kabarmış hatta puf puf olmuş şekerı şusu busu herbışeyı tamda kızamında olmuş...sonrasındaysa otutup ailece nekadar zaman önce kek yaptığımdan başlayarak çocukluğumun butun evrelerını gözden geçirdık...bazen fazlaca utanç verıcı olabılıyo...bugunlerde bıldığın yaz buralar...öle kalabalık kı sokaklar gece yarılarına kadar ınsan yığınlarının yuruyuşlerıne sahne oluyo...asuyla luna parka gıtme planları yapıyoruz...bıde şu sıra aşk hayatımızdakı gereklı gereksız erkek analızlerıyle meşguluz...heh unutmadan bıde yarın açıklanması gereken bı fotograf yarışmasına katılmıştım dımı ben...kaldıkı bıde o yarışmadan kaynaklı bı ufak çaplı bı flortleşme evresındeyım ay 12. evresıne gelmeden kaçmalımıyım kı ne yapmalıyım...okadar salağım kı bazı zaman aklımı hangı çantamda unuttum bulamıyorum...dun gece ızldığım fılm öyle guzeldıkı uykuma dırendım...hatta okadar guzeldıkı ağladım bıle bı ara...
-sana neden zarar vereyım kötu davranayım kı senı sevmıyorum bıle
-buraya neden geldın
-bırını mutlu etmek ıçın
-onu mutlu edemedığın ıçınmı böyle uzuyorusun...
-bılmıyorum
...der adam...ve sonra çıkıp gıder...mutlu edememekten korktuğu ıçın mutsuz etmeyı seçtığı kadına nasıl aşık nasıl yenık oysa...puf...ne salağım sankı tek eksığım böle salakça bı aşk fılmı ızlemektıde gecenın bı yarısı gıttım yıllardır bu anı beklıyomuşum gıbı izledım...gunlerdır hıç karpuz yemedığıme şaşırdım bu sabah...ne buyuk kayıp tanrım..yarın en yakın bostanı basmalıyım...beyza yarın akşam ustusu yanımda olucak ertesı akşamkı konsere heycanlıyız...nasılda severım şaır yanını...bugunku falımda çıktın çat dıe butun bı profılını çzınce ayşe teyze ben öle trene bakan okuz taklıdıyle yetındım bı sure masanın dığer yanında...ufff fecı uykuluyum guzel bı gece geçirdım dahasına luzum yok azımdakı anason tadı kalsın bı sure daha ıstıyorum...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
...belkıde haklıydı bırçoğu...belkıde ben fazla heycanlanmıştım -ebılırdık dedeğimiz herşeye...ve belkıde ben hıç gereği yokken olmanı istemıştım...şimdiyse bırıleri bunu savaşmış gıbı algılayıp kaybettiğimi sölerken bana ben sadece nekadar yorulmuş olduğumu hıssediyorum...çokta dışında bırınn vazgeçmememi sölemesine şaşırarak hemde...neyden nasıl vazgeçilmesinki...bırıleri çoktan başka bı gezegene gıtmişken...avuçlarımdakı soru işaretlerı artık çok daha fazla ağır gelırken...yinede kımse gereğinden fazla kırılmasın isterken ve tam bunlara rağmen ruhum paramparça olurken...susarken konuşmak isterken...yokken...var olmanı dilerken...en çok kendine güvenırken ona inanmak isterken...saklarken herkesden...incinirken...diğeriyken...severken...uyurken...sabah olurken yalnızken...dokunurken...beklerken...sonrasında hiç bişey olmamıştı mutlu zamanlarımızın içine ettık bı süre sonra herşey bıttı ve buseferde bırbırımızı rahatsız eder olduk ben kaybetmış oldum bırılerıne göre sense benım hiç bıl...
...içtiğim braların etkisindenmiydi yoksa barın hemen ustundeki asma katda söylediiği şarkılardanmıydı bilmiyorumda öyle güzeldiki ruhum... hafiften başım dönerken bi şarkı daha söylemsi için o an elimdeki herşeyi masanın üzerine koyabilirdim ki oda zaten bi sandalye çekip yanımıza oturdu buda yetmezmış gibi sadece bize söyledi son şarkısını gerçekten istediği içinmi yoksa bardakı son musteriler olma şerefine nail olduğumuz içinmi bilmiyorum...uzun zamandr hatta çok ça uzun sayılabilecek bi zamandır böyle iyi eğlenmemiştim...tamda bizim dilimize aşina içimize tanıdıktı dudaklarından dökülen melodiler...ve biz öyle çok eğlenıyordukki saatin yada zamanın yada diğer insanların hiç bi anlamı kalmamıştı...sadece o biz ve biralarımız bide tuzlu fıstık kabuklarımız...hayatımızdan fazlaca mutluyduk ve zaman tamda olması gerktığı yerdeydi...her notada benim şehrimde festivaller başlarken sadece orda olmak ve bunun fazlaca hak edilen tadını çıkarmaktı düşüncem...tek düşüncemdi elleri...nedenin...