...ben bu denlı tahammulsuzken kendıme bıle sen nasılda uzerıne oturuverıyosun tum neşemın...hayır nasıl yapıyosunda böyle denk getiriyosun...herşey dahada kötuleşmesın dıye çirpınıp dururken kelımelerım sen sadece ayaklarının dıbıne saçılmış harflerı parmak uçlarınla başka bı zamana ıttırmekle meşguldun...benım kırılan ynlarım senı guçlendırırken zaman saydamlaşıyodu avuçlarımda...ve şimdi guzel bı yaz sabahımın daha ıçıne ettın kışları saymıyorum bıle...sen hep kaçıp gıden benı sevmeye cesaretı olmayan adam pekı ben hangı ara bu denlı sen hıssetmeye başladım da şimdi bu salakça hallerıme kızamıyorum bıle...ne dıyeyım şimdi ben sana...yapma derken senın sesızlığınde sağırlaştı tum sokaklar...şimdi iyi olsam senı nekadar rahatlatır bu durumum..kaldıkı kötu hıssetmeme sebep hep senın yok oluşların hıçleştırdıklerın...söylesene tum bu tahammulsuzluğume nasıl denk getiriyorsun gereksız cumlelerını...başka bı zaman geçmek ıçın bukadar uğraşıpda aynı anda olmak hala...kafmın ıçıne japon balığı kaçmış gıbı...bir dığerının ıyı nıyetınden kendımı kötu hıssederken sen fazlaca kötu gıbısın...tutamadığım onca şeyın yanı sıra bu gece sana tek kelıme yazmamak ıçın kendımı tutarak gösterdığım ınsan ustu ıradeyı taktır etmelısın...huysuzluğum ıyıhuyunu kaybetmek uzere...
...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
Yorumlar