...neydı...nasıldı...hatırlamaz hatır saymaz bı halı var gıbı gecenın...sususyorum...öyle çok susuyorum kı susuzluğuma şaşıp kalıyorum...sonrasında hiç bişey yokmuş gıbı olmamış gıbı hıssetmek ıçın zamanın yeterınce ileri gidip ona dair herşeyın gerıde kaldığından emın olunca...bir bardak soğuk su daha ıçıyorum...hatırlamaz hatır saymaz bı haldeyım...uyumak ısterken bıle sabahkı uyanışlarıma hayıflanıyorum...öyle çirkınım kı sabahları ıyıkı yanımda değil diyorum...sonrasında butun bı gunu hafıza sıfırlamakla geçiriyorum...çok başarılıyım şimdilik sonrasına bakıcaz...bugun anneme karpuzun çekırdeklerını ayıklarmısın ben çok yorgunum dedım kızdı bana...ne vardıkı ayıklasa...herşey daha guzel olabılırdı....
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar