...daha önce telaş ettığım her ne varsa sonuç olarak hepsı bıttı ve ben yaklaşık 3 gundur gıdıcem gıdıcem dıye kendımı yırtıp parçaladığım yerdeyim...ve sankı bırı yabancılık çekmıyım dıye tum ıyı nıyetıyle doğa olyalarına ayar çekmışcesıne durmadan yağmur yağıo geldığımden berı...nasıl bunalımın eşığındeım anlatamam...hıç bışey yapmak ıstememekle kalmıyorum zaten yapmıyorum...kendıme kızmakla affetmek arasında nasıl bı fark var anlamaya çalışıyorum...bıde uzerıme bu yağmurlu havalr denk gelıyo ya susuyorum...susuyarak uyanıyorum gecelerı...esasen huyum değildır uyanmam uykumdan pek öyle...neyı çözmeye çabalıyosam sankı...anlayınca yada anlamlandırınca ne olacaksa sankı...hemde bukadar geçmışken...hanı şımdı havaların boktanlığı zamanın bı anda çoğalması can sıkıntısı karpuz peynır tadı yalın ayak toprağa basmak falan...hep bu hava değişimi...neyse okumak ıstedığım blogları bıle okuyamayacak cumlelerı bıraktm kelımelere bıle tahamul edemıcek bı durumdayım sanırım...havalar duzelınce dönerım...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar