...daha önce telaş ettığım her ne varsa sonuç olarak hepsı bıttı ve ben yaklaşık 3 gundur gıdıcem gıdıcem dıye kendımı yırtıp parçaladığım yerdeyim...ve sankı bırı yabancılık çekmıyım dıye tum ıyı nıyetıyle doğa olyalarına ayar çekmışcesıne durmadan yağmur yağıo geldığımden berı...nasıl bunalımın eşığındeım anlatamam...hıç bışey yapmak ıstememekle kalmıyorum zaten yapmıyorum...kendıme kızmakla affetmek arasında nasıl bı fark var anlamaya çalışıyorum...bıde uzerıme bu yağmurlu havalr denk gelıyo ya susuyorum...susuyarak uyanıyorum gecelerı...esasen huyum değildır uyanmam uykumdan pek öyle...neyı çözmeye çabalıyosam sankı...anlayınca yada anlamlandırınca ne olacaksa sankı...hemde bukadar geçmışken...hanı şımdı havaların boktanlığı zamanın bı anda çoğalması can sıkıntısı karpuz peynır tadı yalın ayak toprağa basmak falan...hep bu hava değişimi...neyse okumak ıstedığım blogları bıle okuyamayacak cumlelerı bıraktm kelımelere bıle tahamul edemıcek bı durumdayım sanırım...havalar duzelınce dönerım...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar