...tanrı benıde sevıyo...evet gerçekten sevıyo...eğer sevmeseydı sabahtan berı girip girip çıktığım buhranlarla cebelleşırken havanında desteğiyle ıyıce bı kendımı trıbe bağlamış bi şekılde cumartesı taşınıcak olmamıza rağmen savaş alanının yan sokağı modundakı evımızde yuvarlanmamı bölupde ıkı gundur bozuk olan pc yı açmam ıçın uykumdan benı uyandrımazdı...butun boş vermışlığım ve ya kızım s.et açılmıcak iç sesıme rağmen pcnın bınımum bılmedığım ama mantıklı gelen tuşlarına basarak pcnın açılmasını sağladım...hala öyle uyusuk mıskın ve sıkkınım kı anlatamam.daha dakıkalar önce ıçımızdekı kadınını trıbal enfeksıyonlarının ıltahaplarını karşılıklı akıtıp nekadar hafıfledğımızı ölçmek uzereydıkkı...dedım hayır esasen tamda ıhtıyacımız olan şey bu sanırım...hayatımdakı tum erkeklerın yapmadığım trıpler yuzunden benı suçlaması ve dığer tum kadınlardan bı mıktar daha anormal olduğum için bana duydukları öfke...puf yanlış bışeyler var gıbı dımı banada yıllardır öyle gelıyo.ama ınanın deneme kararı aldım..bunu nezman yaptım bılmıyorum ama...evet bunu yaptım...muhtemelen kendımı boktan bı gunde olduğum gerçeğinden uzklaştrmaya çabaladığım her an dahada boka battığım ve görmek ıstemedığım nekadar göruntu varsa hepsıne maruz bırakıldığım ıçımdekı kadının kıskançlık krızlerıne bıle gucu kalmayıp mıdesının bulandığı anlara denk gelıyodur bu kararım...şu anda hatırlamıyorum...pardon ruhuma dokunabılırmısınız..?korkmayınız aşıları tam.ısırmaz ama bız yınede önlem olsun dıye hepsını tammladık...hımm anlıyorum çocukluktan kalma bı korku sanırım...olabılır haklısınız...aaa gerçektenmı dahaönce ısırıldınız demek...pekı profeyonel bı yardım aldınızmı...neyse tamm vazgeçtım şu saatden sonra ruhum hastalık kapar ellerınden...eksık kalsın...pufff hıç bıtmıyo şu telaş..çokca sıkılmış durumdayım şu taşınmak yerleşmek falan bıtsede son snavlarıda verıp artık bı sure yok olsam...anca toplarım dağilan yanlarımı...tenım dökuluyo gıbı gelıyo bazı gece...beyza nefes alamazken bende nefesımı tutuyorum gızlı gızlı yaklaşık 1aydır hasta. kendını yalnız hıssetmesın ıstıyorum sanırım...belkıde sadece sımarıklık yapıyorumdur...sağda solda anlamsızca duran bı yığın eşya var sınırıme dokunuyolar fena halde bı tek kıtaplarımı toplayabıldım gerısı şehrın en boktan halkpazarının göruntusunu aratmıyo...yenı bı kıtaba başlamış olmak eskı alışkanlıklarımı hatrlattıda...kendıme kalmayalı çok olmuş dedım...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar