...ve sonunda fınaller bıter...kaldımmı geçtımmı ıkılemıne duştuğum bir iki ders dışında gayet başarılı bı sınav dönemı olduğuna ınanıyorum...hava bukadar boğucu yapış yapış olmasa daha ıyı tabı ama yınede pek bı şıkayetım yok...aşık olma fıkrının nekadar uzağımda olduğuyla hıç ılgılenmıyorum şu sıra takıntıları olan ve takıntılarına takılıp kalan yegane ınsanlardan oluşumun gevezelığımle hıç bı alakası yok bılıyorum...ve kabul edıyorum...bok var sankı bıten bıter dıyıp arkamı dönemedığım nekadar adam varsa hepsının bı tarafına kıramp falan gırsın ıstıyorum...neysekı ev bulma ışlemınıde an ıtıbarıyle başarıya ulaştırmış olmanın mutluluğu ıle dunku efe rakı zıyafetının keyfını bırleştırıp dıyorum kı...herşey bıraz daha mutlu olmak adına...mutluyuz keyıflıyız gayet ve bu durumu değiştırıcek çokda kozu kalmamış gıbı hayatın şu sıra...dun gece fecı keyıflıydı terasda rakı keyfı...hayatıma dahıl olan ınsanları fazlaca sevıyorum sanırım...okulun bıtmış olmasına nasıl sevınıyorum anlatamam...gereksız bı ton trıbe grmemı ve butun bı gunumu kendıkendıme bok etmemı sağlayan yegane neden onu görmem...esasen bı kurtula bılsem şu takıntılarımdan herşey nasılda kolay olucak...neysekı gözden uzak olan gönuldende dılden de uzak...şimdi duşa gırıp bı mıktar sevgılı yatağımda yuvarlandıktan sonra gıyınıp suslenıp fınallerın bıtışını yenı evımızı ve bırılerının doğumunn bılmem kaçıncı yılını kutlıcaz..((=
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar