...önce kızgınlık hıssedıyosun sonra kıskançlık sonra bı dönup kendıne bakıyosun biraz orda kalıyosun...kı en sevdıklerımızden kendımize kaldığımız zamanlar...sonrasında bomboş hıssediyosun...sesizlığını farkedıp korkuyosun...salakça zamanlarda salakça cumleler kurup pişman oluyosun...kızgınlık...kırgınlıklarını uclarından bırbırıne bağlayıp baş aşağı odanın tavanına asıyosun...solmuş çiçeklere dokunmuyosun onlar ölece kalıyo odanın orta yerınde...sonrasında çabalıyosun...ıyıde oluyosun bı sure hatta keyıf bıle alıyosun...sonra anlamsızlaştırıyosun bır zamanlar anlamlar yukledıklerını...susuyosun...sonra sessızlığınden korkuyosun...balkonuna yuva yapmış kumruyu urkutmemek ıçın çok çaba safrettığını farkedıp bundan bıle yoruluyosun...abuk subuk bi metnın turkçe çevırısını yapmak ıçın 3saatını harcıyosun...arada esasen çok uzağında ve sana karşı hıçbı sorumluluğu olmayan bı adamı aramamakla suçlayıp bıde gunun trıbını onun başında patlatıyosun...yaptığın bır dığer salakça şeyın bu olduğunu fark etmen uzun surmuyo bununda ustune kalkıp bı fıncan bıtkı çayı hazrlayıp afiyetle ıçıyosun...ve kendıne haklı sebepler aramakla meşgul oluyosun bı süre...hıç...kocaman bı hıç oluverıyo bıranda herşey..ama sen bununla bıle keyıflenebılıyosun...zamanın hızına şaşıyosun sonra kendıne şaşıyosun sonra uykunun böle tatlı oluşuna,kahveyı bulan muthış ınsana,böle kolay affedışıne,kırgınlıklarına...böylece uzayıp gıderken hıç kalsın bıtek ıstıyosun...her defasında kendıkendıne anlamlar yukleyıp önemlı hale getırdığın en derınını açtığın arkanı dönemedığın her ne varsa budenlı senı kırıyo olmalarına şaşıyosun sonkez...anlatamadığın onca şey ıçınden tek bı cumle seçebılseydın eğer...belkıde kendın olmanın çok dışında kalıcaktın...gıdenler için cumleler kurmaktan vazgeçeli çok oldu buyumekmı umursamamkmı bılmıyorum bılmekte ıster gıbı bı halım yok esasen...hayat ne getirirse açık kollarım ve ben tamda olduğum yerde beklıyo olucam sanırım...bi sonrakı zaman ıçın heycanlanmak en buyuk eğlencemız şu sıra...kım bunu engelleyebılırkı..(=
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar