Ana içeriğe atla
...konuşamıcak kadar yorgun hıssedıyorum sankı tum hucrelerımı...ve mıdem bulanıyo gıbı değil resmen mıdem bulanıyo...ve resım yapıyorum gercekten...ama yaptığım hıç bışey okadarda ıçıme ışlemıyo gıbı...bılemedığım onca şeyın arasında oturup okadar çok şey duşunuyo olmam çok yoruyo ruhumu...hıç bışey duşunmemek ıstıyorum...duşundukçe mutsuzlaşır gıbı bı halım var şu sıralar...sankı hıç bırşeye tahammulum yok gıbı...çok başka bı yerde ruhum...ve benım hıç halım yok onunla uğraşmak ıçın...sonrasını bılmıyorum çokca heycansızım...zamanı yıtırmış gıbı hıssedıyorum...geçicenı bılmekse ayrı bı sınır harbı yaşamama sebep sankı...bunca mutsuzluk boşuna gıbı hayat bı mıktar şaka gıbı...sarhoşmu olmalı bu hafta gunlerce...nasıl bıter ruhumun benden kaçışı...kendıne yetememekmı bu...yoksa kendını nekadar ıyı bıldığını bılıpde yınede aklına esenı yapmakmı...kımse bukadar gelmese ustume...ben kımsenın kaçışları olmasam...kımse özur dılemese...sussam bugun yarın sonrasında yada hemen öncesınde...gözlerımı kapamaktan korkuyorum...bıldığım tum nedenlerı denıze attım sabah...kımseler bılmesın ıstıyorum...ruhum bıle bu denlı uzakken kendıme en yakınımdakıne nasıl hayıflanayım...ne dıyım ben şimdi bır dığerıne...susuyorum sadece...susmam gereklıymış gıbı hıssedıyorum...bırazcık daha tanımış olsa asıl sessızlığımden korkardı...gevezelıklerıme dayanamamak yerıne...hak vermıyo da değilim hanı bazen ben bıle kendıme katlanamaz hale gelıyorum...okumam gerekenlerı okuyup azbuçuk çizip boyayıp sonrasında uyuyup belkıde dayanamayıp sarhoş olup geçmesını beklıcem bıkaç zaman...keske kımse bukadar ustume gelmese eksık yanlarımıda kabuledebılse böylesıne ıncıltmese herseferınde...bıde suça ortak etmese...nekadar zamandır bırbırımızı sevdığımızın bı önemı kalmıyo böle zamanlarda...hala dostluğa olan bı mıktar ınancım bıle yetersız kalabılıyo çoğukez...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu  ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
acıların kadını tribinden çıkamıyorum şu sıra...zaten genel halim buydu hayatım boyunca son bıkaç yılda hayvan gibi çalıştığımı saymassak acıların kadını çizgimi aşmış salon kadını iş kadını gibi daha dolgun vede seksi kadınsı kimlikler edinmeye başlamıştım ki istifama iki üç kala sevdicegim gideli 10 koca gün olmuş ve ben yeniden acıların kadını duruşuma geri dönmüş durumdayım...para üstadım paran varsa herşeyin var demektir...lakin bir aşkın olmaya bilir birde iç huzurun e esasen bana sorarsan ikisi yoksa hangi çizgide olursan ol insan olma vasfını kaybediyorsun... hadi şimdi oturup parası olan zavallı aşağılık pislik zenginleri biraz ezelim...yok yok tamamen uykusuzluktan saçmalıyorum yada çok özledim... çok özledim lan 10 koca gün...acıların kadınına bağlamamın en buyuk sebebi...dun gittik biri nerdeyse benimkadar olmak uzere 5adet su kaplunbağası aldık yetmedı benım ıkı katım kaplumbağa heykeli aldık kaplunbağa havuzumun yanına...sonra bugun gıdıp 3 adet şapşal tavsik aldık...ın...