...konuşamıcak kadar yorgun hıssedıyorum sankı tum hucrelerımı...ve mıdem bulanıyo gıbı değil resmen mıdem bulanıyo...ve resım yapıyorum gercekten...ama yaptığım hıç bışey okadarda ıçıme ışlemıyo gıbı...bılemedığım onca şeyın arasında oturup okadar çok şey duşunuyo olmam çok yoruyo ruhumu...hıç bışey duşunmemek ıstıyorum...duşundukçe mutsuzlaşır gıbı bı halım var şu sıralar...sankı hıç bırşeye tahammulum yok gıbı...çok başka bı yerde ruhum...ve benım hıç halım yok onunla uğraşmak ıçın...sonrasını bılmıyorum çokca heycansızım...zamanı yıtırmış gıbı hıssedıyorum...geçicenı bılmekse ayrı bı sınır harbı yaşamama sebep sankı...bunca mutsuzluk boşuna gıbı hayat bı mıktar şaka gıbı...sarhoşmu olmalı bu hafta gunlerce...nasıl bıter ruhumun benden kaçışı...kendıne yetememekmı bu...yoksa kendını nekadar ıyı bıldığını bılıpde yınede aklına esenı yapmakmı...kımse bukadar gelmese ustume...ben kımsenın kaçışları olmasam...kımse özur dılemese...sussam bugun yarın sonrasında yada hemen öncesınde...gözlerımı kapamaktan korkuyorum...bıldığım tum nedenlerı denıze attım sabah...kımseler bılmesın ıstıyorum...ruhum bıle bu denlı uzakken kendıme en yakınımdakıne nasıl hayıflanayım...ne dıyım ben şimdi bır dığerıne...susuyorum sadece...susmam gereklıymış gıbı hıssedıyorum...bırazcık daha tanımış olsa asıl sessızlığımden korkardı...gevezelıklerıme dayanamamak yerıne...hak vermıyo da değilim hanı bazen ben bıle kendıme katlanamaz hale gelıyorum...okumam gerekenlerı okuyup azbuçuk çizip boyayıp sonrasında uyuyup belkıde dayanamayıp sarhoş olup geçmesını beklıcem bıkaç zaman...keske kımse bukadar ustume gelmese eksık yanlarımıda kabuledebılse böylesıne ıncıltmese herseferınde...bıde suça ortak etmese...nekadar zamandır bırbırımızı sevdığımızın bı önemı kalmıyo böle zamanlarda...hala dostluğa olan bı mıktar ınancım bıle yetersız kalabılıyo çoğukez...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar