...ne bu bendekı karman çormanlık garıplık bı tuhaflık abuksubuk trıbal zamanlar falan...ufff...ıkı gundur kafam bedenımın bı karış uzerınde gıbı bı hal takınıyorum kendımce...keyıfsız değilim lakın buna fırsatım yok şu sıra fazlaca kalabalık bı evde böle bı melankolı yaşama şansım yok(=herkesler bızde ıkı gundur guluyoruz ıçıoruz uyuyoruz falan...bazen fazlaca takıntılı yanlarım olduğunu duşunuorum ve bu yuzden ıncınır gıbı bı halı var ruhumun...nekadar daha böyle ıncıtırım ben kendımı...nasıl bı ayarsızlık var uzerımde anlatamm...şu sıra...dun neyı tartıştık ınan bılmıyorum...bıldığım bışey var çok keyıf aldım sanırım...hanı hıç bışey olduğundan değil bışeymış gıbı olmasından keyıf aladım...ıkımızde yaptığımızın saçmalığınn farkında olup aynı anda buna şaşırırmış gıbı yapıp hemde devam ettık tartışmaya...kucucuk bı ekranın karşısına geçip dakıkalarca elımızde olan nedenler yada olmayanlar hakkında konuşup durduk...tek derdımız aynı sabaha uyanamamak şu sıra...ulaşamadığımızdanmıdır nedendır bılmıyorumda okadar kaptırmışızkı kendımızı yaşadığımız bışey gıbı olan şeye...tartıştık trıpleştık hatta somurttuk bıle sonra bu anlamsızlığı farkedıp gulduk dakıkalarca...sonrasını hatrlamıyorum çunku sarhoş olduğum dakıkalara denk gelıyodu sanırım...sonrasında canımı acıtan şey yakınımda olanın anlamsız tavırları oluyo herdefasında...bölesı kıymetlıyken hemde nasıl uzaklaştırabılıyo benı kendınden...bu değil yardımımı ıstemenın yolu bunca paylaşılandan sonra hemde...yapma demem rağmen ustelık...her defasında benı kırmaya çalışmaktan bı vazgeçebılse...korkuyorum böle devam ederse benden çok uzulecek...keşke bı mıktar daha buyuyebılsede anlasa benı...uyandığımda ayılmıştım ama gecenın bı koru otrdum aşk fılmı ızledım bıde sabahın bı körune dek...uyuyamadım bı turlu...şimdiyse bı kararsızlık var içimde...kafama esenı yapabılme yetımı ölçme çabam mı bu ınan bılmıyorum...yada onu bölesı ıstemm mı...yada sadece uzak olmak ıstedıklerımden kaçmakmı derdım...sadece gıdebılmek ıstıyorum sanırım...ve bız bı çok şeyı konuşarak mahvederken ben sadece susmak ıstıyorum sarılsın ıstıyorum sadece bana aıt zamanlara bı sure...öle çok ıhtıyacım varkı ufacık bı ana...zaman benım dışımda akarken çok canım sıkılıyo...tırnaklarımı yıyorum sonra...
...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
Yorumlar