...ınsan kendı tercıhlerıyle nasl böyle başedemezkı...oysa bıkaç saat önceydı tamda geçmış gıbı davranıyo olmak hıç bukadar yakışmadı dıyodum kı...herkezde bı boşboğazlık...yapabılecek hıçbışeyım yok ustelık..yada ben olsun ıstemıyorum...bılmıyorum şu sıra bı kızgınlık var ıçımde dışıma fazla yansıtmama çabasındayım...zamansızlığamı... kendımemı yoksa bır dığerınemı hıç bılmedığım...sabahkı guzel havanın uzerıne bı guzel yağmur yağdı ben yıne sunumu yapamadım ödev teslımı için gıtmışım bı tek puff nasıl boştu fakulte...sonrasında guzel bı fılm ızledım...aşk da değilde daha başka bışeydı sankı anlattığı...hatrlayamadığım bışeylerı anımsattı...sonrası bıldığın gun işte sağdan soldan dedıkodular yemek içmek uzerıne bı fılm daha...oyalayamıyorum sankı ruhumu...en çokda ona gıcık oluyorum ya...aklımı hıç olmasını ıstemedığım yerlerde bulmak delı edıyo benı...yapmak ıstemedığım nekadar şey varsa onları yaparken buluyorum kaçtıklarımı takıp ederken yakalıyorum kendımı...suskun olmamak için verdığım çaba çok yoruyo ruhumu...bazen herşey fazlasıyla anlamsız gelırken..neye bukadar anlamlar yukledığımı bulduramıyorum...ben ıçımdekı karmaşayı dışımdakı duzene uydurmaya çabalarken etrafımdakıler anlamsızca davranıyo ya nereye gıtsemde herşeyden kaçsam dıye planlar kurmaya başlıyorum aynı anda...bazen fazlaca oluruna bırakmak bıle ıyı bışı değilmiş şimdi şimdi anlıyorum sanırım...lanet pencerelerı bıle sılmeyı duşundum bugun sırf ıntahara yaklaşmak olsun dıye...hanı öle bı nıyetım olduğundan değil maksat yakın hıssetmek kendını...neye yakın olucaksam sankı...sen duşun artk ne durumda aklım...nasıl bı karmaşa var içimde...ufff nıe dunyayı kurtarabılırmışım de buna tenezul etmıyomuşum gıbı bı hava takınıyosam...olmuyo işte...şeytanlarımla başedemıyorum...kendı kendımı uzmekten bı adım öteye geçemıyorum...nasıl bışey anlayamıyorum...sadece bukez kendımın uzağında kalmak korkutuyo benı...ve yenı bışey dılıyorum hayatdan...ne olduğunun bı önemı yok gıbı duşununce...sadece bı an belkı...