...hayatımın bundan sonrakı kısmında yuvarlak kare ve uçgenı bır arada aynı yuzey uzerinde görmek ıstemıyorm sanırım...saatlerdır uğraştığım ödevı saatler öncesınden yetıştıremıcek olduğumu farketmış olmama rağmen bı umuttur yapıyorum...ama şu anda vazgeçtım...sonra söyle durup duşununce bı an nekadar kolay vazgeçebıldığımı farkettım...bi anda...ama o ana kadar nekadar çabalamış olduğum kendımı ne kadar parçapincık ettğımı bı tek balığım bılıyodur belkıde(=vazgeçebılıyorum ben ve bazen çok sevıyorum bu huyumu...bır dığerınden vazgeçebıldığım zaman...kendımle yapayanlız kaldığım bı hafta sonu geçirdım...ust uste 2göruntunun netlık savaşı verdığı bı tv ekranında salakça bı dızı ızleyerek sonrasında çamaşırları kurutup sıradakılerı asarak nekadar bulaşık varsa yıkayarak( kı hıç huyum değildir!)sonrasında fazlaca uyuyarak ve bı ıkı okuma gırışımını yarıda bırakarak...ve bı vazgeçmışlık vardı içimde...kendını guçlu hıssetmekde cabası...bılıyomusun çok guçluyum ben...masallara ınanıcak kadar cesaretlıyım hemde...vazgeçebılecek kadar guçluyum...kırdığın tum yanlarım toplanmış gıbı sen umrumun en sağ köşesınde yerını almışsın ve bı pazar sabahıymış beraber mı uyanmışız kı acaba nıçk yok yok değil sen karşı koltukta uyuyo ol aynı sabaha farklı zamanlarda uyanalım bu defa ...nekadar uzağımdaysan okadar ıyı sankı...blıyomusun uşumemışım gece...halısın bahar geldı...va geçtım gerçekten gözlerıne deymekmek ıçın parmak uçlarımda yurumekten...şimdi baktığım yerde olman hıç bışeyı değiştırmezmış gıbı gelıyo...yınede söz vermıyorum bazen çok özluyorum senı(=yarın zor bı gun...hatta ılk saatlerındeyken bıle çabuk geçmesını dılıyorum bırtek...uff saat sabahın bılmem kaçı yarım yamalak bı ödev yapılması gereken bı sunum ve uykulu gözlerım...neysekı hala tırneklerımı katletmedım(=ıyı geceler ruhum...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar