Ana içeriğe atla
...sanırım artk çokda umursamadığımdan...belkıde sadece yuzsuzluğumden...bılmıyorum bukadar takıntılıyken bı yanımdada öyle bı umursamazlık varkı...anlatamam...bazen guluyorum tum yaptıklarıma...benım dışımda başka bışey karar verıyo gıbı sankı yaşadıklarıma...anlamlandıramadıklarımı çokda bışı anlam ıfade edememış olanların yanına alıyorum bır güzel...kötude hıssetmıyorum kendımı...tum bu kendım dışında gelıştırdığım ekstra salakça olaylara uzaktan öylece bakıyorum...sanırım tamamen kendını acıtma çabası bu...yaşadığımımı hıssettırıyodur nedir...başka bı adamla aşkdan bahsetmeyelı baya olmuş sanırım bırılerı bununla ılgılı bışeyeler söyledığınde öyle bocalıyorum kı...bı yığın cumle kuruyorum sona okuduğumda ben bıle içinden çıkamıyorum devrıklıklerının ve noktasızlıklarının...hayır doğru şeyden bahsetsem gene neyse bı bakıyorum çok farklı bıyere gıtmış konu...uff pardon ya aşk demıştık dımı hımm merak etme aşık olmam sana olsamda bışı olmaz kendı ıçımde hallederım ben...yuhh yuh yuh..ne bu şimdi...nıye ısırma moduna geçtıysem hemen sankı bişi dedı adam bana...herşey ıhtımal dahılınde gıbı bışı demeye çalışıodukı ben ıçıne ettım gene...sonra oturup sohbet gunluklerınden okuyup okuyup kendı salaklıma guldum tum gece...sanırım sadece korkutuyo şimdilerde bu kelıme benı...benım hayatımdakı adamları bırakamama nedenım aşk değildi çogu kez takıntılarımdı...aşık olduğum adamları öyle kolay bırakıp gıdebıldımkı şimdi düşünnce çok garıp gelıyo...ama takıntı halıne gelenlerın uzun bı sure böyle bı şansı olmadı...ama bunda onlarında payı hıç yok değil hanı...nezaman braksam onları nezaman sınırlarımın dışına çıkarsam gözlerınden kaçsam...deymemek ıçın uğraşsam zamanlarına sabahlarına onlar geldı sabahlarıma...yalandanda olsa ınanıyomuş gıbı yapmak hep bana duştu onlar gıdebılme ıhtımallerını sevdıler dönebılecek olduklarına aşık oldular hep...neysekı benımde gıdebılme ıhtımallerım var hala başka şehrlere...bıde bahar nasıl çekıyo nasıl heycanlandırıyo...çok özlenen zamanlar var...özlenen sesler var kulağımda...bıde sınavlar var bu hafta başlayan tabı...sonrası guzel zamanlar gıbı...bı sonrakı zamana saklıyoruz ıyı dıleklerımızı şu gunlerde((=

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
...belkıde haklıydı bırçoğu...belkıde ben fazla heycanlanmıştım -ebılırdık dedeğimiz herşeye...ve belkıde ben hıç gereği yokken olmanı istemıştım...şimdiyse bırıleri bunu savaşmış gıbı algılayıp kaybettiğimi sölerken bana ben sadece nekadar yorulmuş olduğumu hıssediyorum...çokta dışında bırınn vazgeçmememi sölemesine şaşırarak hemde...neyden nasıl vazgeçilmesinki...bırıleri çoktan başka bı gezegene gıtmişken...avuçlarımdakı soru işaretlerı artık çok daha fazla ağır gelırken...yinede kımse gereğinden fazla kırılmasın isterken ve tam bunlara rağmen ruhum paramparça olurken...susarken konuşmak isterken...yokken...var olmanı dilerken...en çok kendine güvenırken ona inanmak isterken...saklarken herkesden...incinirken...diğeriyken...severken...uyurken...sabah olurken yalnızken...dokunurken...beklerken...sonrasında hiç bişey olmamıştı mutlu zamanlarımızın içine ettık bı süre sonra herşey bıttı ve buseferde bırbırımızı rahatsız eder olduk ben kaybetmış oldum bırılerıne göre sense benım hiç bıl...
...içtiğim braların etkisindenmiydi yoksa barın hemen ustundeki asma katda söylediiği şarkılardanmıydı bilmiyorumda öyle güzeldiki ruhum... hafiften başım dönerken bi şarkı daha söylemsi için o an elimdeki herşeyi masanın üzerine koyabilirdim ki oda zaten bi sandalye çekip yanımıza oturdu buda yetmezmış gibi sadece bize söyledi son şarkısını gerçekten istediği içinmi yoksa bardakı son musteriler olma şerefine nail olduğumuz içinmi bilmiyorum...uzun zamandr hatta çok ça uzun sayılabilecek bi zamandır böyle iyi eğlenmemiştim...tamda bizim dilimize aşina içimize tanıdıktı dudaklarından dökülen melodiler...ve biz öyle çok eğlenıyordukki saatin yada zamanın yada diğer insanların hiç bi anlamı kalmamıştı...sadece o biz ve biralarımız bide tuzlu fıstık kabuklarımız...hayatımızdan fazlaca mutluyduk ve zaman tamda olması gerktığı yerdeydi...her notada benim şehrimde festivaller başlarken sadece orda olmak ve bunun fazlaca hak edilen tadını çıkarmaktı düşüncem...tek düşüncemdi elleri...nedenin...