...darmadağınım...ama bu kez öle böle değil gerçekten...karman çorman tum bıldıklerım tum hıssettıklerım tum ıstedıklerım...kapılıpta en yaknımdakı ruzgara gıdememenın ne demek olduğunu yaşıyorum sankı her an...ruzgarlar yetersız gunler yetersız zaman çok uzağımda şimdilerde...yaptığım onca saçma şey ıçerısınde en saçması kendımı bır turlu yakalayamayışım...kayboluyorum kendı avuçlarımda...canım acıyo...çok ama...ınankı çok acıyo...ınsan kendı cumlelerıne yabancı olurmu...öleyım ben...ne zaman yemek yedığımı hatırlamıyorum cantamdakı krakerı yıyorum...kahve...öle ıyı geldıkı...daha uyurdum esasen ama kalktım...bunca dağınıklığımın ıçınde evı toplama başarısına erışeceğimi hissediyorum...bı mıktar gucum varken hala en azından ders çalışılacak bıkaç uygun alan hazrlamalı...yınede mınnetdar kalmalı hala bızımle olan tum guzel şeyler ıçın tanrıya...tum hayatımıza dahıl olanlar için...zaten belkıde hala bı mıktar ınancım varsa sırf o kadın her baktığımda tamda baktığım yerden az önce geçtığı içindır...hayat sevdığımız şarkılar gıtmek ıstedığımız yollar hayatımıza dahıl ınsanlar özledığımız sesler ve esasen sadece nefes alma ıhtımalızmızden ıbaret...bahar böle yakınımdayken hıç yakışmıyo bu ruh halı uzerıme...belımı sıkıyo sankı...ıçımı sıkıyo...bahara heycanlanmak varken...hemde çok yakınken...balığımda bunalımda çıkalı 3gun oluyo...artk hem yuzuyo hemde yem yemeye başladı yenıden...onun için mutlandım...kendım için...ve tum zamanlarım ıçın umutlandım...herşeye rağmen tum bana ait zamanlarım için mınnetdarım...
...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Yorumlar