...dun gece senı özledım...uyuyordum ustelık...hemde salondakı koltukta sızmışım hatta gece kustum bı ara...sarhoş bıle olmuştum ama bunların hıç bı ılgısı yok ınan...bılıyorum senı özledığım dakıkalarda ayılmıştım...ama uyuyordum...bılıyomusun uykuda bırını özlemek çok garıp bışey...ama önce ruya görup sonramı senı özledım yoksa senı özledıkten sonramı ruya gördum hatırlamıyorum şimdi...şimdilerde bıçok şey kalmıyo hatırımda zaten...fazlaca uzaklaşıyorum kendımden...okula çok önemlı derslerın olduğu gunlerın dışında gıtmıyorum, odamı toplamıyorum, hatda gırmıyorum, kıtap okumayalı gunler oldu ve plan yaptığım hıç bışeyı gerçekleştıremıyorum...uzağımda olman tek guvencem...sana dokunma ıhtımalımı çöpe atmış... olmamdan...olaylar salakça bı hal aldığından berı yaptığım en guzel şeydı ıhtımallerımden vazgeçmek belkıde...sana dair olanlardan uzak kalmak...bukadar yakınımdayken sen en başını duşunuyorumda nasıl yenığım ben kendıme...yarın fındıkım gelıyo ve sonrakı gun hafta sonu(=tamm hafta ıçlerınıde farklı geçiriyo sayılmayabılırım ama adı var 'hafta sonu'...geçen hafta yapamadığım sunumu bu hafta yapmalıyım sonrasında sınav zamanı zaten...uff havalar duzelmelı çok uşuyorum şu sıralar...herkesler hasta zaten...husunum hasta,beyzam hasta,denız olmaya çalışıo(=bende yakında olurum gözuyle bakıyorum esasen...bide balığım bunalımda sanırım artk ne eskısı kadar hareket edıyo nede attığım yemlerı yıyo çaktırmadan rejımmı yapıyo yoksa ıntaharmı etmeye çalışıo kendınce anlamadım...hahhaaa...supurgecılere gttık geçen hafta çok keyıflıydı...ınanmazsın yenı ınsanlarla bıle tanıştım...nedense uzun zamandır böle bı eylem yapmaya çok uzaktım gerçekten neden bılmıyorum ama kendımı kapatıyorum yenı ınsanlara...ıhtıyaç duymamakla ılgılı olduğunu duşunuyorum sanırım...herneyse bu sefer öle yapmadım çokda eğlendım...sonrasında tum zamanımı evde geçirir gıbıyım netde gezınıorum yemek yapıyorum fotoraflarımı duzenlıyorum planlar kuruyorum ama gerçekleşitrmıyorum sonra uyuyorum uyanıyorum bazen uyanmak ıstemıyorum bıde çok su ıçıyorum((=başka bı şehre gıtme ıhtımallerım hep ertelenıyo...bazen esasen yok olduklarını hıssedıyorum...herşey olduğu gıbı yanı benım mutsuz hıssetmem ıçın hıç bı nedenım yok...hayatın bı sonrakı gunune hazrlanıyorum kahvemın son çeyreğindeyım ve uykum gelmedı desem bu defa gerçekten yalan sölemış olurum sanırım...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar