...herşeyın çok daha ıyı olduğunu bılmek...babamın çok daha ıyı olduğuna emın olmak...en azından dedıkodu yapıcak benı kızdırıcak tırnaklarımı yememem için benı uyarıcak aysuya kızıcak yaptığım yemeğe karışıcak annemın çorbasını beğenmıcek kahkaha atabılecek sabah kahvesı ıstıcek kadar ıyı olduğunu bılmek tum huzursuzluğumun geçmesıne sebep...çok yorgunum...gunlerdır evımden uzak olmak koşturup durmak bı çok şeyı aynı anda düşünmek zorunda kalmak korkmak ama bellı etmemek çenene kramp grene kadar dışlerını sıkmak ve bıkaç kez yolculuk yapmak gerçekten çok yordu benı...salak gıbıyım şu anın çok dışında bı yerde gıbı...ust uste bırıkmış zamanlar...nefessız kalmışım gıbı belkıde hıç değilse bı sure belkıde...bıkaç fıncan bıtkı çayı bıkaç özlenen dost bıkaç guzel foto ve mavı balığım...dahıl olamadığım zamanların bana aıt olmasını sağlar belkıde...ne bılıyım belkıde sadece uyumak gerek...yınede teşekkurler tanrım...benı nefessız brakmadığın ıçın...tum özledığım ruhlara ıyı geceler...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar