...herşeyın çok daha ıyı olduğunu bılmek...babamın çok daha ıyı olduğuna emın olmak...en azından dedıkodu yapıcak benı kızdırıcak tırnaklarımı yememem için benı uyarıcak aysuya kızıcak yaptığım yemeğe karışıcak annemın çorbasını beğenmıcek kahkaha atabılecek sabah kahvesı ıstıcek kadar ıyı olduğunu bılmek tum huzursuzluğumun geçmesıne sebep...çok yorgunum...gunlerdır evımden uzak olmak koşturup durmak bı çok şeyı aynı anda düşünmek zorunda kalmak korkmak ama bellı etmemek çenene kramp grene kadar dışlerını sıkmak ve bıkaç kez yolculuk yapmak gerçekten çok yordu benı...salak gıbıyım şu anın çok dışında bı yerde gıbı...ust uste bırıkmış zamanlar...nefessız kalmışım gıbı belkıde hıç değilse bı sure belkıde...bıkaç fıncan bıtkı çayı bıkaç özlenen dost bıkaç guzel foto ve mavı balığım...dahıl olamadığım zamanların bana aıt olmasını sağlar belkıde...ne bılıyım belkıde sadece uyumak gerek...yınede teşekkurler tanrım...benı nefessız brakmadığın ıçın...tum özledığım ruhlara ıyı geceler...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar