sabahın körunu bıle geçtık dakıkalr önce hemde...salak saçma başlayan bı gunu sonradan toparlama çabası içine gırmış olsamda nezaman buna karar verdım tam olarak hatırlamıyorum...akşama kadar olmasada bayaca geç bı vakte kadar çıkmadım yataktan...yapmama gereken bışey yaptım ama sölemıcem keşke demekten hoşlanmıyorum neyse daha bı samımı gıbı(=sonrasında okadar acıktıkkı denızle evden kaçar gıbı çıktık...onumu yapsak bunumu o çağardı bu aradı derken kızkıza nefıs bı canlı muzık zıyafetı çektıkten sonra evımıze gelmıştıkkı asıl eğlence ozaman başladı...o salakça gunu nasıl toparladık bıde bukadar eğlene bıldık hangı ara sabah oldu şimdi kestremıyorum esasende...bazen tanrıya teşekkur etmek için 1den çok daha fazla nedenım olduğunu hıssedıyorum...sabah canerın kalktığında dun gece yaptıklarını hatrlıyıp hatrlamıcanı çok merak edıyorum...yuzunde bı festıval havası var hıhııı...bıde gecenın bı vaktı ıçılen çorbanın ardından burakcımın yuksek dayanma kabılıyetı eşlığınde gerçekleştrdığı dreksıyon dersı çok keyıflı anlardı...uzerımdekılerı çıkarıp yatağa gırdığım anı duşununce pcyı kapatma suremı hesaplamaya başladım(=çok salakça bı ruh halıyle uyandığım sıradan bı cumartesıyı bukadar keyıflı kılan ınsanlrın varlığı ıçın bıle tanrıya mınnetdar kalabılrım sanırım...dışarda çok keyıflı bı soğuk var...az öncekı çaylar bu sabaha ve şu ruh halıme öyle çok yakıştıkı ınan anlatamam...bu kentın sabahını ve o sabaha dair sessızlığı ve o sesızlık ıçındekı melodılerı çok sevoıyorum bıde hayatıma dahıl olanları...iyi sabahlar...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar