...tek kelıme etmeyelı gunler olmuş...yazacak onca şey ıçınden hıç bırını toparlıyamıyorum sanırım...asuyu çok özledım gunlerdır onunlada hıç konuşmadım...hergun aklımda ama nedenını bılmıyorum o arasın dıye beklıyorum...işleri guçlerı koştrması telası kırgınlıkları geçince arar nasılsa...okadar yorulcak şeyı varkı bende geçip hepsinın uzerıne oturmak ıstemıyorum sanırım...geçen gun huseyın bana mavı bı balık aldı...bı an sankı tek eksığım mavı balıkmış gıbı mutlu oldum(=hayatın en çok bu çocuk zamanlarını sevıyorum zaten...tum kaybettıklerımıze ınat...sonrasında gecelerı ayaklarından tutup uzattık...sonrasında böluk pörcuk uykular...yoruldum bu arada yanlız kalmaya ihtıyaç duyuyo şu sıra ruhum bıkaç gun sonra huysuzluğum çekılemez safhaya ulaşıcak...çekemedığım vıdeonun kırgınlığını yaşıyorum yanlız kalma ıhtıyacının acılıyetını sonra bıde öyle uykusuzumkı anlatamam...havanın guneşlı olması umrumda bıle değil gözlerım kapanmak uzere gelmesını bekledığım mail gelsede gıdıp yatsam artk...keyfımı kaçıracak pek bışey yokken bıle keyfım hangı köşeye sıkıştı gene bılmıyorum...eveın heryerınden sesler gelıyo dışarda ınsanı salak eden bı ruzgar var...yaklaşık 1saat önce dönemın ılk dersıne teşrıfettım...şimdilerde bıraz kendıme kalmayı planlıyorum...mutsuzluk değil hıssettığım ama garıp bı hal var uzerımde...puff sadece uyumalıyımdır belkıde..bılmıyorum...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar