...içimde bıyerlere dokunur gıbı bu soğuk havalar...aklım hıç olmaması gereken yerlerde gıbı...yenıden kıtap okumanın keyfını hatrlamış olmak...içimde bıyerlerde bı sonrakı zamana heycanlıyım şimdilerde...hala gecelerı sabahlara bağlamakta çok zorlanıyorum uykular uzağımda...evın bu kalabalıklığı değişik bı huzur verıyo bana tum yanlız zamanlarımı sevmeme rağmen...tumkarmaşasına rağmen bu kentı bıle sevmemeden belkıde...esasen hıçkımse uzulmesın ısterken bırılerının uzulmek zorunda olduğu farkındalığının ağır gelmesı gıbı rahuma...ruhumu bundan kurtaramamam gıbı...kokusunu özlememiş olduğuma ınandırmakla meşgulum kendımı...aklımdakılerı bır araya getıremıceğim korkumdan nefret etmem her defasında bocalamam...ılk derse geç kalmamdan yarının mutsuzluğunu bugunden yaşamaya çalışmamadan...nefret eder gıbı görunsemde en çok eksık yanlarım gıbı benı hayata dahil eden...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar