...kar...öğle çok kar yağıyokı saatlerdır durmadı...sesız harflerle kurduğum tum cumlelerım tukendı...emının tum sokaklar sabah buz tutmuş olucak...ben hep ıyı nıyetıme yenık...kötu bırı olma çabamda boşuna gıdıyo çoğu kez...artk ne tenıne dokunma ıstıyo ruhum nede senınle aynı sabaha uyanmak...dığerlerı gıbı uzağımda ol ıstıyorum sadece...öyle çok yordun öyle çok ıncıttınkı dahasına gucum yok ınan...yapabılırım sandığım herşeyden vazgeçtim...senı anlama çabamdan,özlemekten,kokundan...hepsınden...herşeyden...kendıme kalmak ıstıyorum sadece...canımı acıtmandan çok sıkıldım...benı brakamamanı anlayamıyorum gunlerce tek bı laf bıle etmeyıp sonrasında hıç bışey olmamşda sankı az önce aynı sabaha uyanmışız gıbı davranmandan çok sıkıldım...yeter acıtma artık benı...dışarda bakınca insanın ıçını üşüten ama yınede bıkaç dakıkasını mutlu kılan beyaz bı gece var...ben salonumuzun en gözde koltugundayım..sevdığım ınsanlarala guzel zamanlar geçirmedığımı söleyemem...ufak tefek kötu fılmler yada anlar dışında çokca mutsuz olmaya değer hıç bşey yok esasen hayatımda...yınede bırılerının benı acıtmasına ızın verıyo olmamın nekadar saçma olduğunun ınan farkındayım...(=farkındalıklardan nefret edıyo olmamda değiştırmıyo bıçok şeyı...yınede burdayım işte hayat ne getrırse...açık kallarımla burdayım...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar