şehrin bi yerlerıne kar yağıyormuş ne guzel...bu gun kaç bardak kahve içtiğimi hesaplayamıyorum nedense..uykum gelelı 15 dakıka oluyo...puf karın yağdığına heycanlanamıcak kadar meşgulum şu sıra...bugun öyle çok yurudumkı yağmurun altında hala ateşimn çıkmadığına şaşıyorum kı şu sınav dönemınde en son istediğim şey bu olurdu sanırım...izlemek istediğim filmlerı izleyemıyo olmanın huzursuzluğundansağmda solumda kım varsa ondan çıkarıyorum tum çocukluğumun acısını...hıhııı yok yok şaka yapıyorum öle acılı bi çocukluğum olmadı benım dızlerım kanardı hep ve ben ınadına hep koşardım...sonrasında fazlaca canım acıdı ama her defasında geçti bi şekılde...en guzelıde her defasında geçicenı bilmek...en guvensız zamanında kendıne guvenebilmek...şimdilerde ellerim üşüyo gıbı...eldivenlerımı çekmecemın derinlıklerınden kurtarma vaktım geldı gibi...yarınkı huhuk sınavıyla iki haftalık sureç başlamış olucak...pufff...şimdi sabahın bı korunde uyanmka uzere uyumalyım...tek mutluluğum yağan kar...(=
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar