şehrin bi yerlerıne kar yağıyormuş ne guzel...bu gun kaç bardak kahve içtiğimi hesaplayamıyorum nedense..uykum gelelı 15 dakıka oluyo...puf karın yağdığına heycanlanamıcak kadar meşgulum şu sıra...bugun öyle çok yurudumkı yağmurun altında hala ateşimn çıkmadığına şaşıyorum kı şu sınav dönemınde en son istediğim şey bu olurdu sanırım...izlemek istediğim filmlerı izleyemıyo olmanın huzursuzluğundansağmda solumda kım varsa ondan çıkarıyorum tum çocukluğumun acısını...hıhııı yok yok şaka yapıyorum öle acılı bi çocukluğum olmadı benım dızlerım kanardı hep ve ben ınadına hep koşardım...sonrasında fazlaca canım acıdı ama her defasında geçti bi şekılde...en guzelıde her defasında geçicenı bilmek...en guvensız zamanında kendıne guvenebilmek...şimdilerde ellerim üşüyo gıbı...eldivenlerımı çekmecemın derinlıklerınden kurtarma vaktım geldı gibi...yarınkı huhuk sınavıyla iki haftalık sureç başlamış olucak...pufff...şimdi sabahın bı korunde uyanmka uzere uyumalyım...tek mutluluğum yağan kar...(=
...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Yorumlar