...kocaman kocaman anlamsızlıklara bıle anlamlar yukleme çabamdan nefret edıyorum..bazen sırf kadın oduğum için hıssettığım şeylerdende nefret ediyorum..hele bunları engellıyemıyo olmak fılmın en guzel yerınde kapının çalması gıbı...oyunun en guzel yerındede hep annem çağırırdı zaten...zaferler kaznmış olmak ruhu yuceltırmı yoksa alçaltırmı bılmıyorumda kendını iyi hıssettırdığınden emınım ...engeleleyemedığım tum zamnalarımdan kaynaklı bı karışıklık var şu sıra nefes aldığım zamanlarıma ait...kendı içindekı boşlukları bı başkasının doldurabılme ıhtımalıne ınanmak gıbı...belkıde sadece yaşamak istemekle ilgılı...fazlaca duşunulmemesı gerektığıne ınandığım ne varsa hepsını tekrar tekrar düşünmem gıbı...nedenını bılmedığım baştan kaybedılmış savaşlarım var onunla aramda...çoğu zaman aramızdakışeyın esasen ne olduğuyla ilgılı hıçbı fıkrımız yok...olucana dair inancımıysa olduğu yerden çıkarma nıyetım çok uzağımda şu sıra...nedensız hallerıme acayıp zamanlar eklemekle meşgul oluyorum çoğu kez...ve bundan buyuk bı zevk almam gerekıyomuş gıbı bı halım var...teklerını bulamadığım çorapları başucumdakı komıdınde bırıktırıyorum...mesela bununda nedenını bılmıyorum...bilmediğim okadar şey varkı...bılemedığım onca şey...içimde biriktırdıklerım ...dışımdan arttırdılarım...eksık yanlarım yıten zamanlarım...teklerı olmayan çoraplarım ve ben...herşey yenı bı gune uyanmak ihtimalıne sahip olmamızla ilgili sanırım...iyi geceler...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar