...huzursuzluğumun nedenını kıme bağlasam acaba dıye duşunup dururken...vazgeçiyo gıbıyım ben tum artakalanlardan...şimdilerde bırını dılemek gıbı ertesı gune...onunla uyanmayı hayal etmek gıbı yada...nedenını bılmıyorumda sadece yanımda olsun ıstedım...tum bu salak saçma zamanlarımı kaldırıp atasım var camdan...olmasını ıstedığım bı çok şeyı bı sonrakı zamana ertelemekten çok sıkıldım...gıdebılme ıhtımalıne sahıp olmak ıstıyo gıbı ruhum...hıç bılmedığım bı şehre gıtmek ıstemek yenıden hiç bilmediğim bı anı yaşamak için hemde...uykularım öyle karman çormankı şu sıralar gecelerı sabahlara kadar uyuyamayıp...sonra akşamın bı vaktıne kadar temızlık yapan komşu teyzelerın gurultusu eşlığınde uyuma çabası verıyorum...sonrasında salak zamanlar sonrasında uyku sersemlığı...sonrasında gelen gıden...sonrasında ben ve yalnızlığım...korkularımı duşunmekten kaçıyorum... bılıyorumkı ne zaman düşünsem...sonrasında kendımı çokça uzucem...gıtmek var sankı aklımın biyerlerınde...görmezden gelmek ıster gıbıyım...neden o adamda kaldı aklım dun gece...ve ben dığerını neden böyle özlerım...herşeyın geçebılıyo olmasına olan ınancım tek gerçeğim gıbı sankı...yıtrdığımız tum zamanlar içimi ürpertiyo...dahasına gucum yok gıbı...geç kalmaktan korkar gıbı ruhum...arka sokakta bırısı çığlık atıyo ben kulaklarımı kapatıp şarkı söyluyorum...gereksız tum çabam bılıyorum...ayaklarım üşüyo...uyumamak için dırenıyo sankı tum vucudum ruhum nasıl yorgun...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar