...senı hiç ağlarken görmedım!sahi sen hiç ağlıyomusun?...demişti...evet dedim ağlayabiliyorum ama ınan görmek ıstemezsın...güldü..zaten hep guler...kendımı salak gıbı hıssettığım tum zamanlarda osadece guler...canımı acıtabılıyo olmaktan aldığı değişik bı haz var sankı...kendı boşluğunda boğulurken göruyorum gecelerı onu...bir diğerını sevemeyeceğine ınandırmış kendını...kıme dokunduğunun bi önemı yok çoğu zaman onun için...sırf bi bedene dokunuyo olmakla ilgili herşey...nasıl acıtır hiç bilmiyo nasıl acıtıyo...kendıne yenılmeyı göze alamıcak kadar korkak halbukı...kendıne kalınca çocuklaşan adamlardan o...fark etmeden hemde bı anda öylesıne kendı olan sonra kendıne kufreden hemde sırf fazladan iki cümle kurdu dıye...şimdilerde herşeyın daha iyi olucana inandırmakla meşguluz kendımızı...şimdiden iyi hisseder gıbıyız ustelık...tutamıyoruz zamanı çunku avuçlarımızda...sevmek bır dığerını aynı anda korkmak...alışmaktansa terk etmeyı seçmek...acıtmak ıstemek ötekını...umursamıyomuş gıbı davranmak...tum bunları yaşarken sadece özlemek...uyumak ıstemek aynı zamanda...herşeyın guzel olucana ınandırmaya çabalıyorum kendımı...öyle guzelkı yağmur öyle karmançorman ruhum...soğuk...azbıraz acır gıbı ruhum...geçiceni bılmek tek guvencem...şimdilerde uzağımda olsun istıyorum sadece sonrası ınan tahmın edemıceğin kadar kolay...herşeye alışıyo olmakla alakalı belkıde...tum korkularımla beraber yatağımın altına kaldırıyorum sana dair zamanlarımı...ve sususyorum...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar