Ana içeriğe atla
keyifli hafta sonu kahvaltısı...sonasına hiç luzum yok...nedenını nasılı duşunmediğim zamanlar gibi hayat şu sıralar...çoğu zaman başka bi gezegende hıssediyorum sankı ruhumu...karman çorman içim dışım...dünya durdukça ben dönüorum...ısrarımın nedenını bilmiorum tüm kötü yanlarımdan nefret ediorum yinede keyif alıorum kendime kalmaktan...ona dokunmak istediğim tüm zamanlar uzuğımda kalması gibi...her seferinde zamanı yitirebilmemiz gibi...gece güzeldi...özlenen dostu görmek rakının yanınada geçmişin analızını yapmak çokca keyif almış olmak...geceye karışmak mavi olmak...tüm keyiflı zamanlarımızı kavonozlara koyup konserve yapmak istiyorum...herkes olduğu yerden olması gerektığı kadar mutlu görünüo ben televizyonun yanındakı koltuktan yazıorum tüm bu yarım yamalak cumleleri onlarsa aynı anda aynı şeye gülüp bide aynı anda şaşırıyolar izledikleri şeye...çok sevdiğimi düşünüorum hayatımı hemde tüm hayıflanmalarıma rağmen...ve o hayata dair olan tüm insanları nası sevdiğimi düşünüorum...ve bulaşık yıkamaktan nasıl nefret ettiğimi((=finallere 3 kala düzeltmem gereken derslerim dışında bi sorunum yok gibi...sadece geceleri biraz canım sıkılıo yenı dizilere bağlıorum kendimi ki işe yaradığını söleyemem yarım romanlarıma yenılerini ekliorum bide...dahada sıkılıo canım ...çıkıpta neresi olduğunu bilmeden gittiğimiz yollar sankı tum hayatımın neşesi...ve gidebilme ihtimalımızın güvencesi...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
oysa kimseden acısını çıkarmak gıbi bi niyetim yok...evet bi acım var ama bunu heleki sevdiklerime ödetmek değil amacım...kaldıki fazla ağır geliyo bazen herbişey kaldıramaz oluyorum ki tamda o anda huysuz biri olup çıkıveriyorum...telaşımın nedenı geç kaldığım onca şeyin bedeli gibi esasen...başka bi sebep bulamıyorum...ilaçlardanmı bu gerginlik bu mutsuzluk acaba...ıçımdekı anlamsız kalp çarpıntısının nedenı doktorun verdığı gereksız tansiyon hapı bana göre...yada kahveyi azaltmış olmamın bı etkısıdır kım bılır...sıkılıyorum herşeyden her durumdan her andan...yetiştirememkten korkuyorum hıçbır şeyı ve kendımı...neye uzatsam elımı eksık kalıyorum bır dığerıne yapamıyorum ışte...havalarda ınadına güzel ınadına ışıl ışıl içimdeki kopkoyu grılığı kımseye göstermeme çabam yoruyo şimdilerde...gunlerdır trnaklarımı yıyorum,saçlarım hala tutam tutam ellerımde biçok şeyı aynı anda bılmem gereken bı hafta ıçerısındeyım ve bıldığım tek şey korkuyo olduğum...gözlerine değmemek ıçın ınsanlardan
Kilometrelerce ne demek biliyormusun...hiç hayatında kilometrelerce uzaktayken ile başlayan cümleler kurdunmu.muhtemelen kurmamışsınız yada en azından kısmet olmuşta birkez öylesine bi laf etmişsen hatırlamayacağın kadar önemsiz bi konuda falandır herhalde.ben bu koca seneyi kilometrelerce uzakta geçirdim ondan ve kendimden ve geriye kalan tüm hayatımdan kilometrelerce uzakta...bir adım yaklaşamadan üstelik ne ona ne hayatımıza... Kilometrelerce ile başlayan onca kelime...tükendik...ne desem boş ne desem fazladan anlamsız kaldı...hayatımda kocaman bir anlam kayması öylece kalakalmış haldeyim...onsuz yaşamak hep eksik kalmak hiç yetememek gibi insan dandik bir film sahnesine ne kadar ağlar ki ... evet ben her daim sulu göz bir insandım Onu da al koy bir kenara...insan hiç uyuyamadığı gecelerden hiç uyanmak istemediği sabahlara nasıl uyanır uyanırmış...uyur uyanık yarım yamalak eksik gedik öyle böyle yaşarmış işte ne kadar yaşamaksa nasıl yaşamaksa kitap okuyamadan sevgiliye sarılıp uyu