...gece uyandığımda bomboştu yanım...tam karşımdaydı hanı bilmesem çocuk sanırım hanı bi yanıda çocuktur ya hep...her parçasına dokunabilmişken tüm bi gece bu denlı uzak oluşuna hiç şaşmıyo ruhum...sebebini bilmediğim kayıtsızlıklarım var onakarşı bide karman çorman eden sevilesi zamanlar...toplayıp dolabın en ust rafına kaldırdım dün gece tüm bu karman çorman ruh hallerini...nedenını bilmediğim kendime ters kendime uzak zamana eksik kaldığım yinede ona kaldığım anlar...esasen pek bi hızlı şu sıra hayat ve hüzün bi kadının siyah saçları arasındaki beyazlar gibi...eksik kalanlar gibi belkide hiç olmayanlar olmasını istemediklerimiz yinede yaşanılanlar...eskıten yaşamlar eskiyen hayatlar...dokunduğuna uzak bi sonrakıne yasak zamana tutsak olmak gibi...hiç bilememek gibi anlamlar yuklemek istememek gibi yinede anlamlandırmak gibi en küçük zaman parçasını bile bir diğerine bağlamak gibi...rahatsız olmak gibi ötekinden ve öteki oluşuna bakıpta şaşmak gibi...hayatın hızından başımın dönmesi...ne varsa hayata dair işte tamda şurda ayaklarımın dibinde hemde...sevincim buruk o fotoraf ta en başından benım içimi incitmişti...biraz eksik hissettirdi biraz yordu yinede hayatı hatrlatti bi parça...ve nedenlı sevdiğimi sokakları çockları o şarkıları...dahasına cesaret bana güç verdi yinede biraz eksikti belki ama...kendin olmanın ve tüm güzel dostlarla geçirilen zamanın değerini hatrlattı...şimdilerde hayat bi miktar hızlı fazlaca zevkli biraz karman çorman mavi gibi geceler ve ben ben ve çocuk yanlarım ben ve mavi duvarlarım kırmızı saçlarım ben ve tüm güzel kentler hemde çıkmaz sokaklarına rağmen...
...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Yorumlar