hiç bişey yapamadığım zamanlarda uyumak yada en fazla yazmak sanırım en iyi yaptığım şey...öyle çok özledimki bazı zamanları söliyemıcek kadar geçmiş olması hemde bukadar farkedememiş olmak...uçurumun kenarından bakmak gibi bi his...başımı döndüren midemi bulandırn ruhumu korkutan zamansızlaştıran... havada asılı kalması gibi tüm sözcüklerin...hak edilmesi gerekn bişeymıydı gerçekten acaba sevgi...yada bu bize öğretilenmıydı...herdefasında bi suça ortak olmak gibi farkına varamadan...şimdilerde yazın son güneşi gezinmekte tenımde...tüm huzursuzluğuma rağmen içimdeki dinginlik gözlerimi yaşartıyo...geceleri uyuyamıyo olmam neyle ilgili bilmiyorumda...kar yağdığında yanında olabilsem...yada olmasam...((=
...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Yorumlar