hiç bişey yapamadığım zamanlarda uyumak yada en fazla yazmak sanırım en iyi yaptığım şey...öyle çok özledimki bazı zamanları söliyemıcek kadar geçmiş olması hemde bukadar farkedememiş olmak...uçurumun kenarından bakmak gibi bi his...başımı döndüren midemi bulandırn ruhumu korkutan zamansızlaştıran... havada asılı kalması gibi tüm sözcüklerin...hak edilmesi gerekn bişeymıydı gerçekten acaba sevgi...yada bu bize öğretilenmıydı...herdefasında bi suça ortak olmak gibi farkına varamadan...şimdilerde yazın son güneşi gezinmekte tenımde...tüm huzursuzluğuma rağmen içimdeki dinginlik gözlerimi yaşartıyo...geceleri uyuyamıyo olmam neyle ilgili bilmiyorumda...kar yağdığında yanında olabilsem...yada olmasam...((=
...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
Yorumlar