gök ekim...taptaze apak...kalabalık uykusunda hâlâ ...otobüsler... minareler... çalar saatler ...kahvaltılar ...uykusunda...uzak tirenler çok uzak...uzun gemiler yalnız içimde artık...şunlar bunlar ...güneşin düştüğü suya baktım...kaçırmadım da gözlerimi...dinledim...dinledi beni...yaaa hayat dedim...yaaa hayat...ölümden bile güzelsin...ölümü hayat gibi özleyen ömrüm korkunçtu...korkunç güzeldi yaşamak...'B.T.'
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar