...önce gitmek istiyorum...sonrasında kalmak...gitmekle kalmak arasında karman çorman oluyo tüm zamanlarım...kurtaramıyoruz ruhumuzu bir diğerinden...herdefasında yeniden...gidemediğimiz tüm şehirlere adadım az önceki şarkıyı...içimdeki karmaşanın yüzüme yansıyan tarafından bi parçada sana ayırdım bu sabah sana uyandım...uğur böcekleri topladım bahçeden sonra kıyamadım saldım...yok bunu uydurdum...ama eğer yağmurlu olmasaydı hava ve tüm kötü niyetimle üşenmeyip çıkıp uğur böceği toplasaydım eğer inan dayanamaz salardım...kış geliyo ya nasıl heycanlıyız..ben ve tüm çocukluğum...çokca özlenen zamanlar varsa içinize batan her defasında...kapatıp gözlerinizi ...1...2...3...derin bi nefes...herşeyin geçebiliyo olması ne harika...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar