nekadar zamandır öle havada asılı duruyordum bılmıyorum sonra bırden düşmeye başladım...korkmuyordum oysa ama içimde bişeyler acıyodu sankı...sanırım ihtimallerimi yıtırmış olmamdı içimi acıtan...sonra uyandım ne zormuş uykusus kalmak hemde yolculuk yapmak...bırazda eksık olmak...gunlerdır uyuyo gibi bı hısle uyandım bu sabah...ya çok geç kamışsam dedim yapmadığım onca şeye...ya yetişemıcek kadar yorgunsam...ya varsam ya yok olmuşsam..ya çok özlemışsem ya bulamamışsam...ya hıç olmamışsa ya ben elimden duşurmuşsem zamanı tutamamışsam...yetişemediğim hayatlar tutamadığım zamanlr...uyandığım geceler uyuyamadığım gunler yıten anlar varsa...ve bız hep bı arasıcak muamelesı görmuşsek hayattan...yaz gelse bı anda sonrası hep guneşlı gunler hanı mutsuz hıssetsen dahı bunun için iznının olmadığı zamanlar olsa yenıden akşamlarla bağlanan sabahlar olsa buz gıbı bıralarımız olsa sonra iyi muzıkler hanı şu insanın içine işleyen cınsınden sonra sımsıkı sarılsan bana sadece bunu istıyorum inan fazlası acıtıyo içimizi ruhumuz nasılda sıkışıyo...herkes güzel zamanlardan bahsederken ben sadece gulumsuyorum şimdilerde...bı yığın şey bırıktrmıştım ben...anlatılacak gıdılecek izlenecek...herşey önemını yıtırmış gıbı bız bırazdaha eksık gıbı daha bı heyecansız gıbı bu aralar herşey ...ben çabuk sıkılır gıbı sen çok başka bıyerde gibi...uzaklaşmanı ızler gıbı ben kaçar gıbı...alıştığın eşyaların yerdeğiştırmesı gıbı..o filmin hep yarım kalması gıbı...yenıden çocuk olsak demek gıbı..korkmak gibi...susmak gıbı...gıbılı hayatlarımızı yaşarken tek kışılık oyunlar oynamak gıbı...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar