...ve yine sabah oluyordu herseferinde ve hiç bi önemi kalmıyordu bir sure sonra tum bunların...neler yaşamıştıkda nutulmuştu hep bir diğeri... şimdilerde çok çok uzaklarda kalmıştı acıtan sabahlara uyanmak ki bir zamanler neçok acıtmıştı...yaz kokuyor şimdilerde her yer içimde eksilen heycanlarım var bu yıl bi sonrakı zamana hazırlamam gereken şeylerle dolu aklım...yapmak istedğim onca şeye yetişememk korkusu heycanımı törpüleyen...insanları ençokta kendimi affettim sanırım bugünlerde...fazla şey beklemeden en çok kendine inanarak yaşamak en doğrusu olsa gerek...bakıyorumda nesıl geçtığını anlamadığım senelere hayıflanıyorum bazen...ve şaşıyorum bu değişim hızına...zamana yetişmek adına bi adım daha atma isteği gelip oturrken içime sırf bu inadımdan diyorum sırf şu martıları için için kıskanmamdan...1...2...3...ve atlıyoruz...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar