...ve yine sabah oluyordu herseferinde ve hiç bi önemi kalmıyordu bir sure sonra tum bunların...neler yaşamıştıkda nutulmuştu hep bir diğeri... şimdilerde çok çok uzaklarda kalmıştı acıtan sabahlara uyanmak ki bir zamanler neçok acıtmıştı...yaz kokuyor şimdilerde her yer içimde eksilen heycanlarım var bu yıl bi sonrakı zamana hazırlamam gereken şeylerle dolu aklım...yapmak istedğim onca şeye yetişememk korkusu heycanımı törpüleyen...insanları ençokta kendimi affettim sanırım bugünlerde...fazla şey beklemeden en çok kendine inanarak yaşamak en doğrusu olsa gerek...bakıyorumda nesıl geçtığını anlamadığım senelere hayıflanıyorum bazen...ve şaşıyorum bu değişim hızına...zamana yetişmek adına bi adım daha atma isteği gelip oturrken içime sırf bu inadımdan diyorum sırf şu martıları için için kıskanmamdan...1...2...3...ve atlıyoruz...
...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Yorumlar