...kağıtdan hayallerimizi yüzdürdüğümüz sular nasılda derinmiş boğulduğumuz sular yanında...zaman biraz yavaşlasa... dokunduğum yerlerin acıtır canımı son bikez daha öperken seni bukadarı fazlaydı ruhuma...kamançorman kalabalık şehirlerde unutuyorum tüm beni mutsuz eden adamları yüzüme değen rüzgarla güçleniyo ruhum yenıden... içimden geçen vapurlara el sallıyorum şimdierde rahat bırak şehrimin hasta kuşlarını...inanmak için görmek değil görmek için inanmak lazım derken gereğinden fazla dinledim dedim..kendimi braktım ona inandım gereğinden fazla incitildim...hissetmediğim adamlarla ruhumu oyaladım kendimi erteledim!herkes gölgelerine saklanırken ben durmadım yurudum...mutsuz oldum yurudum dizlerim kanadı yurudum asık oldum yurudum terk edildim bazen terk eden oldum yine yururudum çok sevıldım yurudum kaybettim yurudum sahıpoldum yurudum ...yıtırdım tukendim yurudum ...inanmaktandı tüm bu aldanışım kimse kendi gibi değilken kendim olabilmekti tek derdim şimdi sus neour öle yorgn ki ruhum yalandanda olsa bişeyler anlat bir bira daha içelim sonra bu güne minnetdar kalalım...dahasına hiç luzum yok inan bana...sonrası hep mutsuz zamanlar yanındayken bile çok uzağında olmalar o dosta bidaha hiç sarılamamak kadar o adama pişman kendine yenık zamana yitik kalmalar...ruhumdan yapboz oynama çok canım acıyo baksana gözlerime...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar