...belkıde haklıydı bırçoğu...belkıde ben fazla heycanlanmıştım -ebılırdık dedeğimiz herşeye...ve belkıde ben hıç gereği yokken olmanı istemıştım...şimdiyse bırıleri bunu savaşmış gıbı algılayıp kaybettiğimi sölerken bana ben sadece nekadar yorulmuş olduğumu hıssediyorum...çokta dışında bırınn vazgeçmememi sölemesine şaşırarak hemde...neyden nasıl vazgeçilmesinki...bırıleri çoktan başka bı gezegene gıtmişken...avuçlarımdakı soru işaretlerı artık çok daha fazla ağır gelırken...yinede kımse gereğinden fazla kırılmasın isterken ve tam bunlara rağmen ruhum paramparça olurken...susarken konuşmak isterken...yokken...var olmanı dilerken...en çok kendine güvenırken ona inanmak isterken...saklarken herkesden...incinirken...diğeriyken...severken...uyurken...sabah olurken yalnızken...dokunurken...beklerken...sonrasında hiç bişey olmamıştı mutlu zamanlarımızın içine ettık bı süre sonra herşey bıttı ve buseferde bırbırımızı rahatsız eder olduk ben kaybetmış oldum bırılerıne göre sense benım hiç bılmedığım bı yerde...zamanlarımızı böle geçiriyoruz ben yukledığım anlamları geri alabılmenın telaşındayım şimdilerde sen zaten hiç olmamış olmanı vurup duruyosun yuzume...şimdilerde herşey pekala olmaması gerektığı gibi...savaşmıyordum oysa ben hiç kimseyle sadece düşünmediğim zamanlar yaşıyordum bi sonrası olmaması gereken bı nevı mutlu zaman aralıkları yaratmıştık bırbırımıze...sahip olmadığımız zamanlar yüzünden tüm bu üzen yanlarımız...söliyemediklerimizmıydı gerçekten tum bu mutsuzluğa sebep...ah benım şu çock zamanlrım olmasa nasılda kolay olucak herşey...sen susucaksın ben gidicem sonrası hep bıldığın yetişkin sohbetlerı bize ait olanları... sırayla geçip atıcaz yuksek bı bınanın son katından yere çarpışlrını izleyip keyif alıcaz aynı zamanda içimize batarken güneş...üşücez ama söliyemıcez...sonrası olmaması gereken bı ton şey ihtimallerimizi camdan şişelerin içine koymak üzere katlıyoruz şimdi...sonrasında gidip bi kıyıdan denıze fırlatıcaz...henuz yaşanmamışın hüznuydu bu normalleşmemı bekleyen onca insana inat ben hep sever sahıplenır inanır sonra kaybeder sonrada çok özlerim... Bazen insan, hissetmek istemiyor, -ebılırdık diye cümleye başlamak da; hatta kimi zaman hafızasını sildirtmek istiyor o çok sevdiği filmdekı gibi, kimi zaman da, olduğu kadarıyla yetinmek nasılmış talim ediyor...şimdi aklından ne geçiyo öle merak ediyorum ki...sana dair zamanlarımı aldırıyorum düzenlı seanslara başladım...öle uzaksınkı bana çok sevdiğim adamların üzen yanlarını hatırlatıyosun...esasen dediğin gibi sen hiç bişey yapmıyosun...neyi tartışıp duruyoruz kı bız...çakıltaşlarının arasında kalmalıydı herşey...ben gelmemelıydım sen sölememelıydın dudağımın kenarından öpmemelıydın masal anltmamalıydın hiç renklı şekerlerden hiç bahsetmemelıydık...gerçeklerle yetinmelıydık...başka bı zamana hiç luzum yoktu...nedensızce mutlu olabılıyorduk enıhayetinde geçebılıyor olmasıydı önemlı olan ve geçiyorduda tek kışılık oyunlara arka dekorlar kuruyorduk içimdekı şehrin trenlerı senı getiriyordu sabahlarıma kı benım en çok sabahları canım acırdı...mutlu olabılıyorduk sorumsuzzca sevebılıyorduk hiç bişeyi düşünmeyip sadece nefes alabılme ihtimlımıze sevınebılıyorduk...pekı ya şimdi...
...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
Yorumlar