'Sonrasında yine aynı sokaklar, aynı insanlar, kalabalığa karışan simidin kokusunu duymayan yorgun kasabalar, telaşlı koşuşturmalardı. Aynıydı, değişecek gibi de durmuyordu, kimse için önemi yoktu. Belki onun için bile önemi yoktu, mühim de değildi diyordum; kaldı ki birileri için çıkarttığımız yüzler çoktan eskimişti. Kaldı ki geçmişin onca ağır yükünü kimseden çıkarmaya da niyetim yoktu; kimsenin de benden çıkarmasına verecek izin kağıdım.' ...cümlelerimin ağırlığını tartamamam gıbı...bana bişeyler söyle ve cümlelerinin kaç gram olucağına sen karar ver...eskıttığımız anlar yıtırdığımz zamanlar olmak istemediğimiz insanlar yaşamak istemediğimiz durumlar...herşey karman çorman olmuşken şimdi ne yapmalıyım bilmiyo gibiyim...başka bı şehre gerek var bu yollar fazla tanıdık olmaya başladı...en yakınım yabancılaşırken hiç bişeye inancım kalmıyor gibi...o kasabayı özlemek gibi...o kadının mutsuzluğunu içinde hıssetmek gibi...vazgeçmek gibi...nedenını bılmemek gıbı...koşmak gibi yorulmak gibi...sonra duimek gibi duşmekten kanıyan dizlerin gibi...inanmak istemek gibi...ne istediğini bilmemek gibi...olmak gibi yok olmak gibi...anlayamamak gibi yınede alamlar yuklemek gıbı herşeyi bıraz daha mutlu olmak adına yapmak gibi...şimdilerde hayatum tum bunlar gibi...
...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
Yorumlar