bazı sahıp olamadığımız zamanlar var içimize batan tıpkı hukmedemediğimiz anlarımız gibi...soru işaretlerim havada asılı kalırken noktaları yere düşer...ve noktasız çirkın soru işaretlerim ve ben hiç uyuyamayız...bu gecede bı öncekı gıbı geçerken ben sadece her seferinde neden bıraz daha mutsuz oluyorum onu anlama gayreti sarfederken yorgun duşuyorum yine gereğinden çok inciniyorum...ayaklarım üşüyo bu gece ne ilginç...ben ne garıbım bu aralar nasıl kendime eğreti nasıl uzağım...hep bi başkası için yorarken ruhumuzu değersiz hissetmek fazlaca yorucu gelir bilirim...ötekı olmayı tercih etmenın eşığine gelıpte son anda dönmek ...alşıyor olmak kötumu iyimi bilememek...o adama alışmak gibi...yokluğunuda kabullenmek...bu denlı çabalamışken aynı kareyi yakalamaya aynı gune uyanmaya bukadar sevmişken yanında olmasını ve inanmışken sonunu bildiğin masallara...sırf o anlatıyo diğe bılmıyomuş gıbı yapmanın keyfını çıkarmak gibi bi hıkayeyi...şimdi olmama ihtimalleri...belkide herşey guzeldı ve bıtmelıydıde bız doyumsuz insan oğlu...bitmesin istemıştik...peki daha fazla uzmekten uzulmekten başka ne geçti elımıze mutlu zaman aralıklarımızı saymassak bıde renklı şekrleri bide bana verdiğin çizgiflm sözunu...mutsuzluğuna neden olamak istemıyorum...herşey bıraz daha mutlu olmak adınayken bız nıye bu gece bukadar mutsuz kılındık...gitmelıyım ben sanırım...belkı ruhum bıraz hafıfler haklısın belkıde ben kotu bırıyımdir...oyunların 3.kışısı hep mızıkçıdır...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar