yarının güneşli olma ihtimaline sevinip yarının bizzat kendisine heycanlanıoruz...yağmur yağarsa tüm planların çöpe gitme ihtimalleriyle ise kör ebe oynamayı uygun buldum...bide bugun geçebildiğini bikere daha anladım bikere daha gördüm iliklerime kadar bişeyler hissettimde sadece geriye geçmiş olduğuna dair bişeyler kaldı...kendi zincirlerimizi kıramayızda hep bi diğerini azad etmeyi gururlu bi fedekarlık sayarız...oysa öle basittirki herşey zorlaştırdığımız hayatlarımızda görme yetimizi kaybetmiş olmak nekadar uzer ruhu...yarın uyandığımda guneşı görmek ıstıyorum...herşey biraz daha mutlu olmak adına ve aklımda yarın ki gün ışıkları var...sonunu bildiğim kitapları farkettimki uzun zamandır yarıda bırakıyorum okumuorum...farketmeden yaptığım bişey bu nedenini anlayamıorum bazen kendimi kontrol edemedğm zamanlar yaşıorum...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar