hiç bişey yok esasen yazmak istediğim cümle kuramamaktan korkar gibi bihalim var...param parça dağlmasın dıye tüm mutlu yanlarım...ne yaptığımı ne istediğimi ne hissettiğimi bilmiyo gibiyimde bunu kendime sölemiorum sende söleme sakın...ellerim soğukken onun teni sıcaktı...oysa uşumez benim ellerim kolaykolay ama hava gerçekten soğuktu inatçılıım tuttu gene ve çakıl taşları okadar guzeldiki uzun zamandır olmak istedğim yerde hissetmek gibiydi...elleri saçlarımın arasındayken uyuyabilme ihtimallerimi geçiriyodum gözden...bi çok şey zaten haytlarımızda ihtimal dahilindeyken...neden bilmiyorum kaçıp gitmek istiyorum gene...hiç kimse bilemedi,duyamadı,duyduklarınıda anlamadı zaten hiç bizaman...ve susmanın erdem sayıldığı bi kulturun çocuklarıydık...boğazına leblebi tozu kaçan susam sakağını izleyen bizzat erik ağacının tepesinden erik toplayan kaldırımda seksek oynayan...kumdan kaleler yapan...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar