...biri geçip gidiyor şimdilerde onumsıra...yağmurn altnda durup ona bakıyorum hiç farkında değil içimdeki kentin kuşları ölüyo...şimdilerde haksız bi kibir vardr bilirim gözlerinde...oda biliyo daha köşeyi dönemeden arkasına bakıcak ve nekadar şeyi eksiltmiş olduğunu zamanı nasıl yitirdiğini görücek baktığı yerde ve beni görücek biraz daha eksilmiş biraz daha kırgn sadce...hayat bir tür mücadeledir bize zaman geçirmememz gerektiğini söleyip durr zaman geçirmeden sevdiklerimize onları nekadar sevdiğimizi söylememizi emreder...nasıl içime otrdu yapmaya üşendiğim bir tepsi börek...hayat çok acıtarak öğretiyo...ama her zaman kendini yeniliyo hiç durmuyo....yeniden bişeyler yapabilme yetisine sahip hissetmek bünyeyi...ve aşık olabilme ihtimali hep sıcacık ensemdeyse...zamanı üçe ayırmanın hiç gerği yok esasen...düne ait pişmanlıklar yarının telası bugünü ıskalatıyo...dünle yarın arasındaki o en mükemmel zamanı kaçırmış olmanın salakça hali hiç bi otobüsü kaçırmış olmanın kine benzemiyo...birileri hala yalanlar söylerken ben sadce inanıyomuş gibi yapıyorum şimdilerde...ve birileri bilerek kendini üzüyo beni kullanarak...okadar içime batıyoki -yapma- bile diyemiyorum kendini boşuna acıtıyosun böyle...gözlerim yorgun görünsede içim kıpır kıpır şimdilerde geçen akşamki rakı balıgın tadı hala damağmda sanki oysaki balık sevmem ben...güzel insanlarla güzel zamanlar yaşıyo olabilmek hayatın en güzel yanı zaten...bide o böyle acıtmasaydı canını...özür dilerim üzen yanlarım için herkesden bugün ruhumu hafifleticek en gerekli cümle sanırsam... özür dilerimm...mutsuzluklarımın faturasını size çıkartmak değil amacım esasen okadar çok şey varki olmasını istediğim üzüceksem eğer uzak durmak en iyisi...herşeye rağmen bu aralar hayat daha zevkli belkide o kadın biraz olsun mutlu diyedir bu güzel zaman aralıklarım...birileri geçiyo önümden hayatıma dahil olanlar ait olanla mutsuz olanlar bana dair olanlar denize nazır hayatıma anlam bana destek hayllerime malzeme olanlar...birileri geçip gidiyo önümden...yağmur yağıo ve ben onu öpmek istiyorum yağmur yağarken...hangi günün sabahına kim nerde nasıl uyanıyosa artk eskisi gibi hissedememekle ilgili olabilir bazı şeyler...bazen bildiğine küfretmek ağız dolusu pekala terbiyesizlik sayılmaya bilir bence...gülüp geçiyorm şimdi tüm yaşamı çekilmez kılan salakça ayrıntılara...geçen akşam çocukluk korkumu yaşadım sabaha kadar...herkes uyurken uyuyamamak kadar korkunç bişey yok bence...sonra farkettimde sandığım kadar çocklukta kalmamış...ben büyüdükçe oda büyümüş içimde biyerlerde ve nezaman bişey hatırlatıcak olsa benim içimdeki şehrler yıkılıyo...en güzel sennle şarap içip tuzlu fıstığın kalitesini tartışıyoken ve hayatımın en güzel yemk yapan adamıysan...beni ben yapan...masallarıma çockluğum boyunca kahraman bu zamana kadar hayatıma destek olan senken...biliyomusun ben hala hazır değilim nefessiz kalmaya...