...ki ben en çok kar yağdığında sevinirdim tüm boğazına leblebi tozu kaçan çocuklar gibi...hüzün değilde ne biliyim bi abuk aynı zamandada arkasından gelen bi subukluk var sanki üzerimde yapmam gereken onca şeyi yapmıyo olmam yetmezmiş gibi okulada gitmiyorum bu aralar...kış geldi mutluyum bi avuç dolusu sevdiğim çikolataya sahibim ve senenin ilk karı deydi yüzüme...oysa içimde biyerlerde birileri mutsuz hala..fazla düşünmemek gerek fazla üzerine gitmemek birilerine fazla anlamlar yüklememek gerek...demiş ya...çok doğru sölemiş...yapmamak gerek esasen bunları boşuna hayalkırıklıkları biriktirmemek gerek...hayat bazılarımız için gereğinden fazlaca karman çorman olabiliyo bazı zaman...bir diğeri yalanlar söylerken kendinden bile şüphelenebiliyo insan...dudaklarımda eriyen kar tanesi içimi nasıl budenli üşütürki...saçlarım ıslanınca ruhum nasıl bu denli ağırlaşırki...acırmı hala sabahlarım...hala ağzımda patlayan şekerlerin çatur çutur tadı aklımda uyumak varken canım nasılda sayfalarca kitap okumak istiyo...içime oturan filmler gibi özlediğim şehirler gibi ağzımda tadı kalan şekerler gibi aklımda kokusu kalan gibi...içime batıyo bişiler...ve kar yağıyo bu8 şehre bu günlerde...
...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
Yorumlar