...kendi kendine buyüyen hikayeler sonunda kimseyi dışarıda bırakmaz...kendi hikayemin içine dahil olsam keşke bende diskalifiye edilmişliigin buruk tadı...şuanda içimden gemiler kalksa bilmediğim harikalar diyarına...hahhaaa ne hoş olurdu belki daha az canım sıkılırdı orda geçen bi hafta sonu...trende olur hiç farketmezz lakin ucuz olsun yeter...fazla bişey istemm genelde hayattan ve ona dair olan tüm büyük güçlerden...benim deliliklerime katlanıcak hatta belki katılacak bir diğeri yeter sonra bide puantiyeli şensiye bu kente çok yağmur düşüyo...sona bide renkli şekerler aslında bide sıcak şekersiz bi kahve serin bi güvertede içilen... tek kişilik oyunlar sıkıcı olmaya başladı bu günlerde...bir diğerinden kaçtığıma kesin kanaat getirmiş bulunmakla övünüyorum şimdilerde...içim sıkkın ama ruhum dahabi hafif gibi sanki...fazla bişey istememiştim oysa okente kar yağdığında gitsem gökyüzüne bakarken suratımda erise kartaneleri ellerim üşürken ruhum sıcacık olsa eskisi gibi...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar