...çok başka bi zamanda çok başka bi sabaha uyanan ve başka bi dünyada nefes alan bi adama çok yanlış bi yerde çok daha yanlış bi zamanda çokda yanlış bi şekilde aşık olmak...ve kendini öle olduğuna ve tüm bilindik yalanlara inandırmak...onun ve herkesin çabalarına rağmen bildiğin yalanlara inanmak bağlanmak daha az acır sanmak...en sonunda yapabileceğin pekde bişey kalmadığını farkedince dahasına grek duymadan geri dönmek hayatına...renkli balonları sevmek yeniden,hayaller kurmak,sergileri takip etmek,yemke yapmak istemek,aşık olabileceğine inanmak ve yanınada nefesini tutmana grek kalmıcak bi adama hemde...yeniden kendin olmak en nihayetinde kendine kalmak...sondefasını bile bile bu yalana alet olmak...bunca yetinmezlik içinde oadamla yetine bilceene innmak..budenli uzakken senn hayatından yanından kıyından köşenden senden...böle olması gerekliymiş diyip devam ediyorum şimdi okumadığım kitaplara yarım romanlarıma ve yğlı boya tablolarıma...o varlen uzaklıştığım kendime daha yakınım bu gün...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar