...gerçek biçok şeyin boşa yaşanmasına neden olur bazı zaman...boşu boşuna yaşanan mutsuzluklar...yetmeyen günler...bilmemdaha neler neler...bölesi daha güzel gibiydi durduramamk kendini,kapamak gözlerini açtığında onu görmek,ve sabahlarını avcunda tutmak onun elleri üşürken...sesinin titremesi nasıl bukadar acıtır içimi nasıl böyle özlenir biri,nasıl böle korumasız kalabilirim zırhlarımı çıkarmamışken bile...hala bana ait hissetmesken bile nasıl budenli bana dair olabilirsin anlayamıorum...susmadın ya bu sefer nasıl ışıl ışıldı ağlarken içimdeki kent...tutmasaydım kendimi saatlerce ağlardım kucağında...hayatımın 3. tekil şahsı korkuların nasıl çocuksu kocaman adam nasıl korumasız ölece üzerinde görünmez kahraman kostümün ve sen tam karşımda dakikalarca...üşüyen ellerin bide kokun var şimdi aklımda ve ben yine gidiorum...sende kalsın kalanlar bana ağırlık yapıolardı zaten...bende kalanlar bna yeter bukadarı beni mutlu eder...şimdi yenilen bizmiydik yoksa zamanmı...belkide kazanmışızdır kime ne...sağlıcakla kal sevgili...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar