...hani her aklıma geldiğinde benim içim acıo ya hani her içm acıdığında ben böle olmasaydı diorum ya...bazen başka türlü olmuş olduğunu düşünüorum...sen beni osabah terketmemişsin mesela...hiç parçalanmmamış ruhum ve nefret etmemişim daha bukentden...hiç incinmemiş kaçıp gitmek yok olmak istememişim...bikaç film izlemişis beraber...sonra biçok sabaha uyanmışıs sen bana hiç mutsuzluk eklememişsin...ve hep gülüşüne aşık olduğum adam olarak kalmışsın...içime batan sorular olmasaydı ben yine arkandan el sallardım...ruhun uzak tenin yabancı gözlerin düşman olmamış olsaydı mesela bana...gidiceni bilmek terkedilmiş olmaktan daha az acıtırdı eminim...bana bidaha aşık olursanki şayet mutsuzluklarıma karr verme sana dairse eğer ben gocunmm yaşarım...ama kendi korkularımızdan kaçamayız
kendi bencil ruhumuzdan daha fazla acımasındie
acıtmayı göze alırıs...keşke bana alışmaktan değil beni kaybetmekten korkmuş olsaydında benim sabahlarım bukadar acıtmasaydı tenimi...ve sen hep aşık olduğum o adam olarak kalsaydın...zaman yitmeseydi böle ben yine sana inanırdım...