yağmur yağıyo ya daha bi zorlaştırıyo herşeyi...zor zaman zor hayat zor tüm bu ruh hali...biriktirdiğim mutsuzluklar fazla gelmeye başlayınca bünyeme bir doz pan zehire ihtiyacım oluo genelde...yetmio hiç bişeyin yetmediği gibi...dozu arttırdıkça daha çok canım acıyo ve ben ii hissediorum kendimi...içimi acıttığı halde gidiorum yaaa...ii olduğuma inandırıyorum kendimi son 1saattir.sonra yorgunluğumu görüp kıyamıyorum kendime inanıomuş gibi yapıyorumbi süre...oda inanmıoo ama öle varsayıyo...kendimle cebelleşirken hala yağmur yağıyo dışarıda elimde 2.pulmana ait cam kenarıdır die umut ettiğim 6 numaralı bi koltuk bileti var hayatıma sığdıramadığım tüm hayallerimi sıkıştepiş sokuşturdum içine 2tane tşört 1 çift ayakkabı bide yüz temizleme losyonumu aldım sanırım aslında hatırlamıorum boşa salladım...dışarda yağmur yağıyo ve dünkü martılar yok çatıda...ne kötü...uzak yol uzak hayal uzak zaman uzak hayat zaten fazla yakınıs uçurum kenarlarına milletce tüm bu uzaklıklar anlamsız...oda uzaak çok zamandır annem hiç olmadı sanki yakın...çok sevdiğim yastık kılıfım üzerinde mor fillerin dans ettiği onun bile uzak olması bişi ifade etmio çoktanır...çocuklar nekadar yalnız...martılar nekadar hüzün verici ve bizler nekadar uzağız hayatlarımızdan...yağmur durdu martılar hala yok gelmicekler bugece sanırım...