zaten eksikti tüm zamanlar ve biz hep fazlaydık birilerinede hep kendimizi yetersiz gördük nedense...bırakıp gidenler aslında hep kendilerinden kaçmış...terkedip gittikleri kendi ruhlarıymışşş...çoğaldını sandımız anlar hep eksilmiş anlam zaten silikmiş onunlayken hayat daha bi anlamsızmış...genede acıtırmış canını,yüreğin en çok kendini acıtırmış...anlamaya çalışmak bile anlamsız uzun zamandır bir varmış biri yok olmuş için ezilmiş zaman yitmiş en çok ben acıtmışım yine tenimi okakuda zaten artık uçmuş...geçmiş herşey ama hala havada asılı kalmış tüm sölenemeyenler...
...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Yorumlar